تأثير تحريك چندحسي بر وضعيت رفتاري نوزادان حين معاينه چشم جهت غربالگري رتينوپاتي نارسي

زمينه و هدف: معاينه چشم جهت غربالگري رتينوپاتي نارسي به عنوان يكي از معاينات دردناك، سبب تغييرات رفتاري در نوزادان نارس مي گردد. تحريك چند حسي يك روش ضد درد غيردارويي بوده كه بر معيارهاي رفتاري نوزادان در طي پروسيجرهاي دردناك تاثير دارد. هدف از اين پژوهش، تعيين تاثير تحريك چند حسي بر وضعيت رفتاري نوزادان حين معاينه چشم جهت غربالگري رتينوپاتي نارسي مي باشد. مواد و روش كار: در اين كارآزمايي باليني تصادفي دو گروه يك سوكور، 80 نوزاد نارس در بيمارستان خاتم الانبياء مشهد در تيرماه 1393 به صورت تصادفي در دو گروه تخصيص يافتند. در گروه مداخله، برنامه تحريك چند حسي 15 دقيقه قبل از شروع معاينه اجرا مي شد و گروه كنترل مراقبت هاي معمول بخش را دريافت مي كردند. وضعيت رفتاري هر نوزاد در فواصل 30 ثانيه اي قبل، حين و بعد از معاينه چشم با ابزار PIPP ارزيابي شد. تحليل داده ها توسط آزمون هاي تي مستقل، آناليزواريانس با اندازه هاي تكراري با استفاده از نرم افزار SPSS14 انجام شد. يافته ها: در اين مطالعه، 53.2 دختر و 46.8 % پسر بودند. ميانگين سن جنيني در گروه تحريك چندحسي 1.7 ±30.4 و در گروه معمول 1.8 ±30.6 بود. وضعيت رفتاري در هر دو گروه طي مراحل ارزيابي تفاوت معني داري داشته است P 0.001. تغييرات وضعيت رفتاري در حين معاينه در دو گروه معني دار بود P 0.001؛ ولي در گروه كنترل به نسبت گروه مداخله، افزايش بيشتري داشته است. نتيجه گيري: برنامه تحريك چند حسي، باعث تغييرات كمتر در وضعيت رفتاري مي شود و به عنوان راهكاري در جهت كاهش تغييرات رفتاري نوزادان در حين معاينه چشم مي تواند مورد استفاده قرار گيرد.