تبيين رابطه بين عدالت سازماني با ميانجي‌گري استرس شغلي بر اخلاق كاري پرستاران (يك مطالعه موردي)

زمينه و هدف: دانشگاه علوم پزشكي يكي از مهم ترين ارگان هاي خدمت رساني به شهروندان مي باشد و هدف اصلي آن ارائه خدمات و تأمين نيازهاي شهروندان است، بررسي رفتارهاي اخلاق پرستاران اين مجموعه و تاثير پذيري آن از عدالت سازماني مي تواند منجر به ارائۀ بهتر خدمات و در خور شهروندان شود. مواد و روش كار: اين پژوهش از لحاظ ماهيت توصيفي از نوع تحليل همبستگي و از لحاظ هدف كاربردي است كه با هدف بررسي نقش ميانجي استرس شغلي در رابطۀ بين عدالت سازماني و اخلاق كاري پرستاران انجام شد. بر اساس آمار ارائه شده در سال 1394، تعداد كل پرستاران بيمارستان طالقاني مشهد حدود 400 نفر مي باشد كه از اين ميان با استفاده از فرمول نمونه گيري تعداد 200 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. از روش تحقيق پيمايش و ابزار پرسشنامه جهت گردآوري اطلاعات استفاده شد. سپس با استفاده از نرم افزارهاي آماري AMOSداده ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: عدالت سازماني سبب بهبود اخلاق كاري پرستاران مي گردد و در كنار آن استرس آنها مي تواند نقش ميانجي در اين ارتباط بين عدالت سازماني و بهبود اخلاق كاري داشته باشد. نتيجه گيري: تحقيق نشان داد كه بين عدالت سازماني و اخلاق كاري پرستاران رابطه وجود دارد؛ بدين ترتيب كه عدالت سازماني مي تواند سبب اخلاق كاري آنها شود. همچنين نتايج تحقيق حاضر نشان داد علاوه بر اينكه عدالت سازماني سبب بهبود اخلاق كاري مي شود، استرس شغلي نيز به عنوان يك متغير ميانجي بر اين ارتباط تاثير گذار است و در پرستاران با استرس پايين ميزان تاثير عدالت سازماني بر اخلاق كاري بيشتر است