تبيين ادراك زنان از پديده يائسگي

زمينه و هدف: يائسگي دوره اي طبيعي از زندگي زنان است كه درك زنان از اين دوره كاملا متفاوت است. درست گذراندن اين دوره ارتباط مستقيمي با بهبود كيفيت زندگي در باقيمانده عمر دارد. مواد و روش كار: اين تحقيق كيفي به روش پديدار شناسي با رويكرد كلايزي در رابطه با ادراك زنان بالاي 40 سال در مورد پديده يائسگي صورت گرفته است. تعداد 36 زن بالاي 40 سال بر اساس نمونه گيري مبتني بر هدف، نوع همگن، از بين مراجعه كنندگان به مراكز بهداشتي درماني مشهد، انتخاب شدند. جلسات پياده سازي شد و تحليل محتوايي به شيوه هفت مرحله اي كلايزي تحليل، تماتيك، انجام گرفت. يافته ها: پديده يائسگي از ديدگاه شركت كنندگان داراي دو محور اصلي رضايت و عدم رضايت نسبت به پديده يائسگي، بود. درون مايه اصلي يافته ها به صورت يائسگي بعنوان روندِ غير قابل اجتناب زندگي، نياز به حمايت، نقش معنويت در زندگي، نياز به آموزش به منظور سازگاري موثر و خودكارآمدي استخراج گرديد. بيشترين عامل در تقويت خودكارامدي، حمايت شوهر و فرزندان ذكر شد. شركت كنندگان معتقد بودند كه افزايش آگاهي در زمينه يائسگي باعث كاهش عوارض و افزايش خودكارآمدي و بهبود كيفيت زندگي مي گردد. نتيجه گيري: وجه مهم در زندگي زنان رسيدن به سازگاري مؤثر در برابر يائسگي به عنوان يك روند غير قابل اجتناب زندگي مي باشد. به كارگيري منابع حمايتي و ارتقاء سطح آگاهي و خودكارآمدي براي سازگاري آنان در اين مرحله از زندگي، موثر مي باشد. اين يافته ها، مي تواند نگرش جديدي به دست اندركاران امر سلامت براي درك واقعي تر از نيازهاي زنان در اين مرحله از زندگي و مشكلات واقعي شان ارائه نمايد.