پيش‌بيني توانمندسازي كاركنان بر مبناي مهارت سياسي با نقش واسطه‌اي سكوت سازماني و رفتار سكوت كاركنان

هدف پژوهش حاضر، بررسي اثر ساختاري مهارت سياسي بر توانمندي كاركنان با نقش واسطه اي رفتار سكوت كارمندان و جو سكوت است. اين پژوهش از نوع مطالعات همبستگي است. جامعه آماري، تمامي كارمندان ادارات آموزش وپرورش شهر مشهد در سال 92-93 است. نمونه اي به حجم 171 نفر با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شده است. شركت كنندگان پرسشنامه ي مهارت سياسي، سكوت سازماني و توانمندي كاركنان را تكميل كردند. داده ها با مدل معادلات ساختاري و با نرم افزار LISREL تحليل شده اند. يافته ها نشان داد كه نشانگرهاي سازه نهفته مهارت سياسي به نحو مطلوبي پيش بيني كننده مهارت سياسي هستند. افزون بر آن، نيرومندترين نشانگر سازه نهفته جو سكوت سازه فرصت ارتباط است. در مدل ساختاري تدوين شده، يافته ها نشان مي دهد مهارت سياسي بر جو سكوت، اثر ساختاري منفي دارد (43/0= GA11)؛ مهارت سياسي بر رفتار سكوت اثر ساختاري منفي دارد (33/0= GA21) و مهارت سياسي بر توانمندي كاركنان اثر ساختاري مثبت دارد (79/0= GA31). اثر غيرمستقيم مهارت سياسي بر رفتار سكوت، معني دار نبوده و اثر غيرمستقيم مهارت سياسي بر توانمندي كاركنان معني دار است (049/0). همچنين، جو سكوت سازمان بر رفتار سكوت كارمندان اثر ساختاري مستقيم (15/0= BE) دارد. در نتيجه، براي مقابله با رفتار سكوت سازماني و بهره گيري از تجربيات كاركنان بايد جو سكوت سازماني را از ميان برداشت. يك عامل بسيار مؤثر در اين زمينه، افزايش مهارت سياسي كاركنان است. استفاده از مهارت سياسي، با كمرنگ شدن جو سكوت همراه است كه به تبع آن مي توان انتظار داشت رفتار سكوت سازماني كاهش يابد و كاركنان توانمندتر شوند.