بررسي تأثير آمادگي تكنولوژي بر عملكرد سازماني از طريق پذيرش فناوري

در محيط رقابتي امروز، سازمان ها براي ادامه حيات ناگزير به كسب مزيت رقابتي هستند و در اين راستا يكي از مقولاتي كه به كمك كارشناسان سازماني مي آيد فناوري اطلاعات است. استفاده از هر سيستمي براي بهبود وضعيت نيازمند يكسري آمادگي هاي قبلي است و بدون شك زماني كه كاركنان در جريان نوسانات قرار گيرند مي توانند با شرايط خود را وفق دهند. اما فراسوي اين توصيفات، مسئله اين است كه تاثير تغييرات بر عملكرد كاركنان و در نهايت عملكرد سازمان چگونه خواهد بود. هدف اين پژوهش بررسي تاثير آمادگي فناوري بر عملكرد سازماني است. جامعه آماري اين پژوهش شامل شركت هاي توليدي شهر تهران بودند و حجم نمونه 78 شركت تعيين گرديد كه تعداد 233 پرسشنامه به روش نمونه گيري تصادفي نظام مند جمع آوري شد. ابزار جمع آوري اطلاعات، پرسشنامه بود كه ضريب آلفاي كرونباخ آن برابر 0/88 به دست آمد. بر اساس تحليل معادلات ساختاري PLS مشخص شد كه آمادگي فناوري بيشترين تأثير مثبت را بر عملكرد سازمان به هنگام استقرار يك فناوري دارد و از طرف ديگر بُعد «خوش بين بودن» يكي از ابعاد آمادگي فناوري، كمترين تأثير را بر عملكرد سازماني دارد. در نهايت پذيرش فناوري به صورت مستقيم بر عملكرد تاثير ندارد و همچنين نقش تعديل گر بين آمادگي فناوري و عملكرد ايفا نمي كند.