راه كار هاي افزايش بهره وري اعضاي هيأت هاي علمي

امروزه موضوع بهره وري نه تنها در بخش توليد بلكه در تماي حوزه هاي خدماتي، بعنوان عامل برتري و مزيت رقابتي، مورد علاقه همه سازمانها و نهادها ست، اما متاسفانه در برخي سازمانها، همچون دانشگاههاي دولتي، مدرك گرايي، خصوصي سازي رفتاري و رايگان زدايي...گرايش به افزايش بهره وري اساتيد دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالي را مورد ترديد قرار داده است. مروري بر تاريخچه نظام آموزش عالي نشان مي دهد كه در ايران نهاد دانشگاه، نه تنها قدمت خيلي كمتري نسبت به دانشگاه هاي برتر اروپا و امريكا دارد بلكه در حوزه علم ومخصوصا تكنولوژي، اعضاي هئيت علمي دانشگاهها حضوركمرنگي درعرصه بين الملل دارند. علاوه بر اين، ناتواني هاي علمي، عدم مشوق ها، فقدان برنامه هاي جذب وتوانمند ساز اساتيد، عدم شايسته سالاري و مسايل معيشتي...، مسير علمي و صحيح دانش آفريني را منحرف كرده است. بدون ترديد براي پيدايش اين مسائل، نقش عوامل مديريتي ،فردي ،سازماني و محيطي در جامعه علمي قابل ملاحظه است. در اين نوشته سعي بر اين است تا با پيش برد مطالعه اي تطبيقي و تلفيق مجموعه داده هاي بدست آمده از تحقيقات انجام شده در فرانسه، آمريكا، آلمان و استراليا با اطلاعات ناشي از روش نمونه گيري گلوله برفي و مصاحبه با 14 تن از اساتيد رشته مديريت منابع انساني، و نهايتاً تحليل داده ها با استفاده از روش تحليل محتوا و كد گذاري داده هاي به دست آمده و بعد از پالايش هاي مكرر، در قالب 23مفهوم(بعد)، 4 مقوله و يك طبقه كلي شناسايي و دسته بندي و در قالب يك مدل پژوهشي ارائه گردد