تأثير مديريت استعداد بر عملكرد شغلي: با نقش ميانجي تلاش كاري و رضايت شغلي

مديريت استعداد به عنوان سيستمي براي شناسايي، استخدام، پرورش، ارتقاء و نگهداري افراد بااستعداد، با هدف بهينه كردن توان سازمان و به منظور تحقق اهداف سازمان ها استفاده مي شود. هدف اصلي اين مطالعه، بررسي تأثير مديريت استعداد بر عملكرد شغلي كاركنان از طريق رضايت شغلي و تلاش كاريِ كاركنان در سازمان هاي دولتي مستقر در تهران است. بر اساس پيشينه پژوهش و مدل مفهومي، پنج فرضيه تدوين و با توجه به اين كه يكي از سازه ها (مديريت استعداد) سطح دوم انعكاسي است و همچنين نرمال نبودن داده ها، از نرم افزار SmartPLS2 براي آزمون فرضيه ها استفاده شد. با توزيع 350 پرسش نامه، تعداد 288 پرسش نامه از 60 سازمان دولتي جمع آوري شد و پس از بررسي برازش مدل و پايايي و روايي داده ها، آزمون فرضيه هاي پژوهش نشان داد كه مديريت استعداد، تأثيري معنادار بر رضايت شغلي، تلاش كاري و عملكرد شغلي دارد و همچنين تأثير رضايت شغلي بر عملكرد نيز تأئيد شد؛ اما فرضيه تأثير تلاش كاري بر عملكرد شغلي با ضريب مسير 0.235 و مقدار t برابر با 1.62 مورد تأئيد قرار نگرفت.