رابطه سخت‌رويي با خودكار‌آمدي و كنترل شخصي در مبتلايان به سرطان پستان

مقدمه و هدف: سرطان از مهم‌ترين علل مرگ ‌و مير در دنياست. امروزه علاوه بر مداخلات زيست‌شناختي و پزشكي احتمال تأثير ساير عوامل در سازگاري و كارايي اقدامات درماني مطرح گرديده است. در اين راستا پژوهش حاضر به بررسي رابطه بين سخت‌رويي با خودكارآمدي و كنترل شخصي در بيماران مبتلا به سرطان پرداخته است. روش‌ها: اين مطالعه توصيفي به ‌صورت مقطعي انجام‌ شده است. داده‌ها از 50 زن مبتلا به سرطان پستان در بيمارستان اميد مشهد جمع‌آوري شد. واحدهاي مورد مطالعه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه‌ي سخت‌رويي، خودكارآمدي و ادراك بيماري بود. داده‌ها با استفاده از روش ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون مورد تحليل قرار گرفت. نتايج: ميانگين سني گروه مورد بررسي 45.5 سال بوده است. بين سخت‌رويي با خودكارآمدي و كنترل شخصي بترتيب (r=0.33, p=0.005 و r=0.19, p=0.007) همبستگي معناداري وجود داشت. هم چنين سخت‌رويي 13درصد واريانس خودكارآمدي و 5 درصد واريانس مؤلفه كنترل شخصي در بيماران سرطاني را پيش‌بيني مي‌نمود. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته ها خودكارآمدي و توانايي كنترل بيماري با سخت‌رويي رابطه داشته و مي‌تواند نحوه رفتار فرد در برابر سرطان و ساير بيماري‌هاي مزمن را پيش‌بيني كند. با توجه به اينكه سخت‌رويي و مؤلفه‌هاي آن تحت تاثير محيط و شرايط آن قرار دارد، لذا آموزش بيماران جهت توانمندسازي آن ها در اين زمينه پيشنهاد مي شود.