سنجش هماهنگي ميان‌سازماني و شناسايي عوامل مؤثر بر آن در سازمان‌هاي عمومي

پژوهش پيشِ رو به منظور سنجش ميزان هماهنگي ميان سازماني و شناسايي عوامل تأثيرگذار بر آن در سازمان هاي عمومي شهر كرج انجام شده است. نمونه اي به حجم 59 سازمان با استفاده از جدول مورگان و به روش تصادفي نظام مند انتخاب و داده هاي مرتبط با متغيرهاي پژوهش با استفاده از پرسش نامه گردآوردي شد. روايي پرسش نامه براساس مباني نظري و با مطالعه مقالات و در نهايت پس از نظرات اصلاحي صاحب نظر محترم تعديل و توزيع شد. براي تأييد پايايي از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده كه عدد 0/7 را نشان مي دهد كه پذيرفتني است. براي سنجش هماهنگي ميان سازماني در ابعاد پنج گانه تصميم گيري همكارانه، رسميت، روابط و ارتباطات، يكپارچگي عمليات و نظارت و پايش، از آزمون t تك نمونه اي استفاده شد. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه هماهنگي ميان سازماني در حدي نسبتأ مطلوب است. عوامل تأثيرگذار بر هماهنگي ميان سازماني بر مبناي تحليل عاملي اكتشافي به شرح زير گروه بندي شد: 1. تمايل به همكاري، 2. تنظيم روابط ميان سازماني، 3. تفاهم و منافع متقابل، 4. همسويي و به هم وابستگي، 5. توافق قانوني. تحليل رگرسيوني خطي نشان داد كه از ميان عوامل بيان شده، عامل تمايل به همكاري و عامل تنظيم روابط ميان سازماني در شرايط ايراني بر هماهنگي ميان سازماني تأثيرگذار هستند.