چالش‌هاي اتاق فكر در ايران

توسعه، تكثير و تنوع جهاني اتاق هاي فكر، قدرت اين مفهوم را در تأثيرگذاري بر خط مشي عمومي و اداره امور جامعه و مديريت توسعه در ملّت هاي گوناگون نشان داده است. هدف اين پژوهش، »بررسي چالش اتاق هاي فكر سازمان هاي دولتي ايران از سال 1386 تا 1393 در تهران « است. اين پژوهش از نظر طرح و از حيث گردآوري داده ها، غيرآزمايشي و توصيفي (پيمايشي) و از نظر هدف، كاربردي و توسعه اي و از منظر روش، كمّي و كيفي و به روش دلفي فازي انجام شده است. جامعه آماري اين پژوهش، خبرگان درحوزه اتاق فكر در سازمان هاي دولتي شهر تهران است. با توجه به ماهيت روش دلفي فازي و با بهره گيري از روش نمونه گيري هدفمند و خوشه اي، تعداد 15 نفر از افراد با تجربه و صاحب نظر درحوزه اتاق فكر انتخاب شدند. فرآيند اجراي روش دلفي فازي در سه مرحله انجام شد. ابزار عملي گردآوري داده ها پرسش نامه ساختارمند و نيمه ساختارمند بوده و تجزيه وتحليل داده ها با روش دلفي فازي نشان داد كه اتاق هاي فكر ايران با هشت چالش اصلي مواجه هستند كه عبارتند از: 1. فقدان دانش نظري در حوزه مفهوم اتاق فكر؛ 2. فقدان مشتري مناسب سازماني براي ايده؛ 3. فقدان آموزش لازم در حوزه انديشيدن و فكر؛ 4. ساختار معيوب سازماني كه امكان پذيرش ايده هاي تحولي را ندارد؛ 5. احساس نخبگي در مديران ارشد و بي توجهي به ايده ها؛ 6. ناتواني در جهت دهي و سياستگذاري قاطع؛ 7. نداشتن راهبرد مشخص؛ 8. عدم نياز واقعي مديران ارشد به اتاق فكر.