تاثير گروه درماني مديريت استرس بر رضايت شغلي و سلامت عمومي پرستاران

زمينه و هدف: مديريت استرس يكي از روش‌هاي اثرگذار بر سلامت و رضايت شغلي كاركنان حوزه‌ي سلامت است. تاثير مديريت استرس به شيوه‌ي گروه درماني روشي است كه كمتر در امر سلامت و رضايت كاركنان به آن پرداخته شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير گروه درماني مديريت استرس بر رضايت شغلي و سلامت عمومي پرستاران صورت گرفته است. روش‌ها: اين مطالعه‌ي نيمه تجربي بر روي 20 نفر از پرستاران بيمارستان نهم دي شهرستان تربت‌حيدريه انجام شده است. در شروع مطالعه پرسش‌نامه‌هاي استاندارد رضايت شغلي لينز و سلامت عمومي گلدبرگ و هيلر توسط گروه مداخله و گروه كنترل تكميل شد. گروه مداخله در 8 جلسه گروه درماني مديريت استرس شركت داده شد و گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. پس از پايان آخرين جلسه گروه درماني، هر دو گروه مجددا پرسشنامه‌ها را تكميل كردند. تحليل داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون تي‌مستقل و زوجي انجام شد. نتايج: ميانگين و انحراف معيار سني شركت‌كنندگان 7.50 ±38 سال بود. دو گروه قبل از مطالعه تفاوت معناداري از نظر متغيرهاي زمينه‌اي نداشتند. در ابتداي پژوهش نمره‌ي رضايت شغلي و سلامت عمومي در گروه مداخله و كنترل تفاوتي با هم نداشتند (p 0.05). تفاوت معنادار آماري در رضايت شغلي و سلامت عمومي گروه كنترل، قبل و بعد از انجام پژوهش ديده نشد، اما در گروه مداخله تفاوت معناداري بين دو متغير ذكر شده وجود داشت (0.05 p). گروه درماني مديريت استرس موجب افزايش رضايت شغلي و سلامت عمومي در پرستاران شد. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج مطالعه پيشنهاد مي‌شود با به كار‌گيري روش‌هاي مديريت استرس در ميان پرستاران، زمينه‌ي افزايش رضايت شغلي و سلامت عمومي آنان فراهم گردد.