اثر عصاره‌ي آبي سنجد بر حجم آسيب بافتي و امتياز نقص‌هاي نورولوژيك در مدل سكته مغزي موش صحرايي

زمينه و هدف: سكته مغزي شايع‌ترين بيماري اعصاب و اولين عامل مرگ و مير و ناتواني در جهان است. از آن‌جايي‌كه سنجد داراي تركيبات آنتي اكسيداني است و در درمان بسياري از بيماري‌ها از عصاره‌ي آن استفاده شده است؛ در اين مطالعه اثر عصاره‌ي سنجد بر حجم آسيب بافتي و نقص‌هاي نورولوژيك ناشي از سكته مغزي در موش صحرايي بررسي شده است. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي تجربي 35 سر موش صحرايي نر از نژاد ويستار به 5 گروه هفت تايي (كنترل، شم و سه گروه آزمايشي) تفكيك شدند. گروه‌هاي مورد آزمايش عصاره آبي سنجد با دوزهاي 100، 200، 400 ميلي‌گرم بر كيلوگرم وزن بدن را هر روز به صورت خوراكي از طريق گاواژ به مدت 30 روز دريافت كردند. گروه كنترل نيز آب مقطر دريافت نمود؛ در حالي كه در گروه شم، تيمار و القاي ايسكمي صورت نگرفت. تحليل حجم آسيب بافتي با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 انجام شد. نتايج: ميانگين حجم كل سكته در دوزهاي400 و 200 ميلي‌گرم بر كيلوگرم نسبت به گروه كنترل تفاوت معني داري داشت (p 0.05) ولي ميانگين حجم كل سكته در دوز 100 ميلي‌گرم بر كيلوگرم در مقايسه با گروه كنترل تفاوت معني‌داري را نشان نداد. ميانگين حجم كل سكته بين گروه كنترل و شم نيز تفاوت معني داري نداشت. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد سنجد به دليل كاهش حجم آسيب بافتي و اختلالات عصبي، اثر حفاظتي در برابر آسيب هاي ناشي از سكته ي مغزي داشته باشد.