ارتباط سواد سلامت با خودكارآمدي و خودمراقبتي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

مقدمه: سطح پايين سواد سلامت در افراد مبتلا به ديابت نوع دو شايع است و ممكن است يك مانع اساسي براي افزايش سطح خودكارآمدي و خودمراقبتي در بيماران باشد. هدف اين مطالعه تعيين ارتباط بين خودكارآمدي و خودمراقبتي و سواد سلامت در مبتلايان به ديابت نوع دو مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني خرمشهر مي باشد .مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي تحليلي از نوع همبستگي است كه در سال 1395 طراحي و اجرا گرديد. جامعه آماري در اين پژوهش بيماران ديابتي نوع دو مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني شهر خرمشهر بودند كه با روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي 121 نمونه انتخاب شد. ابزار جمع آوري داده ها شامل پرسش نامه ي سواد سلامت (14 سوال)، پرسش نامه ي خودمراقبتي (12 سوال) و پرسش نامه ي خودكارآمدي (8 سوال) بوده است. داده هاي جمع آوري شده با كمك نرم افزار آماري SPSS و انجام آزمون هاي تي تست، آنوا، رگرسيون گام به گام و همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين نمره سواد سلامت، خودمراقبتي و خودكارآمدي در بيماران به ترتيب0.53 ±2.90،1.31 ±3.39و1.80 ±6.77 بوده است. همبستگي پيرسون نشان دهنده ي رابطه مثبت سواد سلامت با خودمراقبتي و خودكارآمدي بوده است (0.0001 P) براي هر دو مورد). نتيجه گيري: طراحي برنامه آموزشي مدون و مستمر جهت ارتقاي سطح سواد سلامت، خودكارآمدي بيماران مبتلا به ديابت كه نهايتاً به تغيير در رفتار و سطح خودمراقبتي آن ها مي شود يك امر بسيار ضروري مي باشد.