تاثير شدت تمرينات هوازي تناوبي و تداومي بر سطوح ويسفاتين و RBP4 سرمي زنان چاق ديابتي نوع دو

زمينه و هدف: فعاليت‌هاي هوازي نقش مهمي در بهبود مقاومت به انسولين در افراد چاق مبتلا به ديابت نوع دو دارد. با آن كه وضعيت تمرين هوازي و به‌‌ويژه شدت آن عامل مهمي دركاهش مخاطرات بيماران ديابتي است، اما اطلاعات اندكي در اين زمينه در دسترس است. لذا اين پژوهش با هدف مقايسه ي دو نوع تمرين هوازي با شدت هاي مختلف بر سطوح ويسفاتين و RBP4 سرمي در زنان چاق ديابتي نوع دو انجام شد. روش ها: اين مطالعه به روش نيمه تجربي و بر روي 24 نفر از بيماران ديابتي كه فعاليت بدني منظمي در طول هفته نداشتند، انجام شد. نمونه هاي مورد پژوهش به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به سه گروه 8 نفره شامل دو گروه مداخله (گروه با تمرينات تداومي پرشدت و گروه با تمرينات تداومي كم شدت) و يك گروه كنترل تقسيم شدند. گروه‌هاي مداخله تمرينات را 3 روز در هفته به مدت 16 هفته دريافت نمودند. گروه كنترل هيج مداخله اي را در اين مدت دريافت نكردند. نتايج: تمرينات پرشدت تناوبي بر ميزان ويسفاتين و RBP4 سرمي در افراد ديابتي نوع دو تاثير معني داري نداشت (0.05p )، اما بر ميزان انسولين و مقاومت به آن موثر بود (0.05 p). همچنين يافته ها نشان داد 16 هفته تمرين كم شدت تداومي بر ميزان ويسفاتين، RBP4و مقدار انسولين تاثير معني داري ندارد (0.05p ). نتيجه گيري: فعاليت بدني هوازي بهبود فاكتورهاي خوني را براي بيماران ديابتي نوع دو در پي دارد و باعث كنترل قند خون و بهبود مقاومت به انسولين مي شود. همچنين توجه به اين نكته لازم است تفاوت بارزي ميان شدت هاي مختلف تمرين هوازي ديده نشد.