بررسي وضعيت اضطراب بيماران همودياليزي و برخي عوامل مرتبط با آن در شهرستان بيرجند سال 1393

زمينه و هدف: اضطراب يكي از شايع‌ترين اختلالات رواني بيماران همودياليز است كه بر كيفيت زندگي، پذيرش درمان و سير بيماري آنها تأثير منفي به‌جا مي‌گذارد. اين پژوهش با هدف بررسي وضعيت اضطراب بيماران همودياليزي و برخي عوامل مرتبط با آن در شهرستان بيرجند در سال 1393 انجام گرديد. روش‌ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي - تحليلي است كه به روش مقطعي در سال 1393 بر روي 67 بيمار تحت درمان با همودياليز بيمارستان وليعصر (عج) بيرجند به روش سرشماري انجام گرديد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها مشتمل بر فرم مشخصات دموگرافيك و پرسشنامه استاندارد سنجش اضطراب اشپيل برگر بود. داده‌ها پس از جمع‌آوري با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS نسخه 16 تحليل گرديد. نتايج: از تعداد 67 بيمار همودياليزي 37 نفر مرد و مابقي زن بودند. ميانگين و انحراف معيار سني بيماران15.8 ± 55.6 سال بود. نمره كل اضطراب بيماران 18.9 ± 104.2 و ميانگين نمره اضطراب آشكار 8.3 ± 50.8 و اضطراب پنهان آنها 11.8 ± 53.2 بود. از نظر وضعيت اضطراب، بيش از نيمي از بيماران اضطراب شديد داشتند. ميانگين نمره اضطراب با افزايش رضايت زندگي (0.001=p، توجه به معنويات (0.05=p( و بهبود روابط اجتماعي (0.001 P) به‌طور معني‌داري كاهش داشت. نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد اضطراب در بيماران همودياليزي مي‌تواند ابعاد متعدد سلامت جسمي، معنوي، رواني و اجتماعي آنها را تحت تاثير قرار دهد؛ لذا آموزش روش‌هاي كنترل و پيش‌گيري به‌منظور كاهش اين اختلال پيشنهاد مي‌گردد.