بررسي وضعيت اختلالات رواني (اضطراب ، افسردگي و پريشاني رواني) در جمعيت بزرگسال استان اصفهان سال 1389

زمينه و هدف: اختلالات رواني يك الگوي رفتاري و روان‌شناختي است كه از اهميت باليني بالايي برخوردار بوده و با افزايش درد، رنج ، ناتواني و مرگ همراه است. مطالعه حاضر با هدف بررسي وضعيت اختلالات رواني (اضطراب، افسردگي و پريشاني رواني) در جمعيت بزرگسال استان اصفهان در سال 1389 انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه به‌صورت مقطعي و بر روي داده‌هاي حاصل از طرح سپاهان كه از ميان كاركنان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان جمع‌آوري شده بود؛ انجام شد. اضطراب و افسردگي واحد‌ها به‌وسيله معيار اضطراب و افسردگي بيمارستاني و پريشاني رواني با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومي ارزيابي شد. داده‌ها به وسيله نرم افزار آماري SPSS نسخه 15 و با كمك آزمون آماري كاي‌دو و رگرسيون لوجستيك تحليل شد. نتايج: براساس يافته ها شايعترين مشكل رواني در بين واحد ها افسردگي بود. فراواني هر سه اختلال رواني در زنان به طور معني داري بيشتر از مردان بود. نسبت شانس براي ابتلا به پريشاني رواني، اضطراب و افسردگي براي زنان به ترتيب (CI=1.44-1.91, OR=1.66), (CI=1.57-2.24, OR=1.87) و (CI=1.57-2.04, OR=1.79) بود. همچنين فراواني پريشاني رواني و اضطراب در افراد زير چهل سال نسبت به افراد بالاي چهل سال به طور معني‌داري بالاتر بود. نسبت شانس در اين گروه براي ابتلا به پريشاني رواني و اضطراب به ترتيب (CI=0.70.93, OR=0.81) و (CI=0.790.94, OR=0.79) به‌دست آمد. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان‌دهنده شيوع بالاي اختلالات رواني در جمعيت بزرگسال استان اصفهان به خصوص در زنان مي‌باشد كه ضرورت توجه بيش از پيش مسئولان بهداشت و درمان كشور در جهت كنترل، پيشگيري و درمان اين اختلالات را طلب مي نمايد.