بررسي وضعيت هوش هيجاني در دانشجويان دانشكده پرستاري و مامايي مشهد سال 1390

زمينه و هدف: هوش هيجاني همواره به عنوان يك عامل اساسي مؤثر در موفقيت تحصيلي، توانايي در انجام فعاليت ها و مجموعه اي از شايستگي هاي مورد نياز براي موفقيت فرد در محيط كاري به ويژه در حرفه پرستاري شناخته شده است. از اين رو اين پژوهش با هدف مقايسه نمره هوش هيجاني در دانشجويان پرستاري و مامايي انجام گرديده است. روش ها: اين مطالعه به روش مقطعي انجام شد. جامعه پژوهش را كليه دانشجويان پرستاري و مامايي دانشكده پرستاري و مامايي مشهد تشكيل مي دادند. حجم نمونه، شامل 189 نفر بود كه به روش تصادفي ساده انتخاب گرديد. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماري و با اجراي آزمون هاي t مستقل، آناليز واريانس يك طرفه و ضريب همبستگي پيرسون تحليل شد. نتايج: از مجموع كل واحدهاي مورد بررسي (189 نفر)، تعداد 134 نفر (70.9 درصد) زن و بقيه مرد بودند. ميانگين سني دانشجويان در اين پژوهش 4.05±22.29 سال و دامنه 45-18 بود. ميانگين و انحراف معيار نمرات هوش هيجاني واحدهاي مورد پژوهش 14.07±109.64 بود. همچنين تفاوت معني داري بين نمره هوش هيجاني و متغيرهاي جنس، رشته تحصيلي، مقطع تحصيلي و سال هاي مختلف تحصيلي دانشجويان مشاهده نشد(0.05 p). نتيجه گيري: درمجموع مشاركت كنندگان از نمره هوش هيجاني پاييني برخوردار بودند. پيشنهاد مي گردد در برنامه هاي پذيرش دانشجويي و نيز آموزش دانشگاهي اين دانشجويان به اين موضوع مهم و حساس توجه ويژه اي مبذول گردد.