تأثير مداخله معنوي مراقبين بر كيفيت زندگي كودكان 12-8 سال مبتلا به لوسمي

زمينه و هدف: كودكان مبتلا به لوسمي در طي مراحل مختلف درماني كاهش شديدي در كيفيت زندگي تجربه مي كنند. با توجه به اهميت معنويت در نظام سلامت، موضوع ارتقاي سلامت معنوي كمتر در برنامه هاي حمايتي و درماني مراقبين كودكان مبتلا به لوسمي قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير مداخله معنوي مراقبين بر كيفيت زندگي كودكان 128 سال مبتلا به لوسمي انجام شد. روش ها: اين كارآزمايي باليني با مشاركت 60 نفر از مراقبين كودكان مبتلا به لوسمي انجام شد. گروه مداخله 5 جلسه مداخله معنوي بر اساس الگوي ريچاردز و برگين و با تمركز بر مباني دين اسلام كه مشتمل بر مؤلفه هاي نيايش، توكل و توسل، صبر، شكر ، طلب و بخشش بود روزانه به مدت 60 دقيقه دريافت نمودند. ابزار پژوهش فرم اطلاعات فردي، پرسشنامه سلامت معنوي و كيفيت زندگي نوجوان بود كه توسط مراقبين پيش از مداخله و در پايان آن تكميل گرديد. داده ها توسط نرم افزار SPSS ويرايش 16 تحليل شد. نتايج: ميانگين سن مراقبين در گروه كنترل 0.9±40 و مداخله 6.2±35.7 سال بود. طبق يافته ها تفاوت معني داري بين ميانگين نمره كل كيفيت زندگي قبل و بعد از مداخله در دو گروه به دست نيامد (0.05 P)، اما بعد از مداخله ميانگين نمره بعد اجتماعي كيفيت زندگي در گروه مداخله به طور معني داري كمتر از گروه كنترل بود (0.033=P). نتيجه گيري: به نظر مي رسد برگزاري جلسات حمايت معنوي مي تواند بعد اجتماعي كيفيت زندگي كودكان مبتلا به لوسمي را ارتقا دهد. بنابراين پيشنهاد مي گردد برنامه ريزي هاي لازم به منظور برگزاري چنين آموزش هايي با توجه به هزينه اندك و تاثير گذاري نسبي آن ها براي مراقبين كودكان مبتلا به لوسمي پيش بيني شود.