بررسي وضعيت دهان و دندان و عوامل مرتبط با آن در سالمندان تربت‌حيدريه در سال 1394

زمينه و هدف: سالمندي با تغييرات زيستي مهمي در بيشتر اعضاي بدن به ويژه دهان و دندان همراه است كه به نظر مي رسد در صورت مراقبت ناكافي منجر به از دست رفتن سلامت دهان و دندان در سالمندان مي گردد. با توجه به اين مهم، پژوهش حاضر با هدف بررسي وضعيت دهان و دندان سالمندان مناطق شهري و روستايي شهرستان تربت حيدريه در سال 1394 انجام شد. روش ها: اين مطالعه به روش توصيفي تحليلي انجام شد. حجم نمونه 450 نفر بود كه به روش تصادفي ساده از بين سالمندان ساكن در شهرستان تربت حيدريه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه و فرم معاينه جمع آوري و با كمك نرم افزار آماري SPSS نسخه 21 با آزمون كاي دو تحليل شد. نتايج: ميانگين سني واحد هاي مورد مطالعه 8.57±70.3 سال بود.48.9 درصد سالمندان مرد و مابقي زن بودند. همچنين55.1 درصد واحد ها ساكن روستا و بقيه ساكن شهر بودند. 256 نفر (56.9 درصد) از واحد هاي مورد مطالعه بي دنداني كامل و 23.8 درصد آنها اشكال در جويدن داشتند. موارد اندكي (16.4 درصد) از واحد ها در يك سال گذشته به دندانپزشك مراجعه كرده بودند و بيشترين علت (58.7 درصد) مراجعه آنان به دندانپزشك درد دندان بود. مشاوره و معاينه كمترين ميزان (1.6درصد) را به خود اختصاص مي داد. بين محل سكونت با شاخص بي دنداني رابطه معني داري مشاهده شد (0.01=P). نتيجه گيري: ميزان بي دنداني در سالمندان بالا بود. مي توان با آموزش و مراقبت فعال در دوران هاي مختلف زندگي، تا حد زيادي شاخص بي دنداني در سالمندان را كاهش داد.