بررسي الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي انتروكوك‌هاي جدا شده از نمونه‌هاي بيمارستان قائم مشهد

زمينه و هدف: انتروكوك ها كوكسي هاي گرم مثبت، از مهمترين پاتوژن هاي انساني بوده و عامل عفونت هاي بيمارستاني و اكتسابي از جامعه محسوب مي شوند و مقاومت ذاتي به تعدادي از عوامل ضد ميكروبي دارند. هدف از اين مطالعه بررسي الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي انتروكوك هاي جدا شده از بيماران مراجعه كننده به بيمارستان آموزشي قاﺋم دانشگاه علوم پزشكي مشهد بود. روش ها: در مجموع 110 ايزوله انتروكوكي از فروردين تا مهر سال 94 از بيمارستان آموزشي قاﺋم دانشگاه علوم پزشكي مشهد جمع آوري شد. سپس تعيين حساسيت ايزوله ها نسبت به 10 آنتي بيوتيك منتخب به روش ديسك ديفيوژن (MDDM) انجام شد. نتايج: مقاومت سويه هاي انتروكوكي به آنتي بيوتيك هاي ونكومايسين، پني سيلين، سفترياكسون، اريترومايسين، آمپي سيلين، آموكسي سيلين، سيپروفلوكساسين، جنتامايسين، ناليديكسيك اسيد و كوتريموكسازول به ترتيب 5/4 درصد، 54/5 درصد، 70 درصد، 79 درصد، 41/8 درصد، 35/5 درصد، 71/8 درصد، 65/4 درصد، 89 درصد، 71/8 درصد بود. در اين مطالعه (83/6 درصد) 92 ايزوله مربوط به نمونه ادرار و (16/3 درصد) 18 ايزوله مربوط به نمونه هاي مختلف (7 ايزوله از خون، 1 ايزوله از مايع مغزي -نخاعي، 3 ايزوله از زخم و 7 ايزوله از ترشحات) بود. ايزوله هاي باكتري از (51 درصد) 56 نفر مرد و (46 درصد) 54 نفر زن جداسازي شد. نتيجه گيري: بر اساس نتايج حاصل از اين مطالعه، درصد قابل توجهي از سويه هاي انتروكوكي مقاومت بالايي به آنتي بيوتيك هاي ناليديكسيك اسيد، اريترومايسين، سيپروفلوكساسين، كوتريموكسازول و سفترياكسون را نشان مي دهند. بنابراين، استراتژي هاي درماني مناسب براي كنترل و جلوگيري از گسترش گونه هاي مقاوم مورد نياز است.