رابطه كمال‌گرايي با عاطفه مثبت و منفي و افكار خودكشي در دانشجويان با گرايشات وسواسي

زمينه و هدف: با توجه به اين كه تفكر خودكشي از مسايل شايع در افراد با گرايشات وسواسي اجباري است، لذا بررسي مولفه هاي آن از اهميت ويژه اي برخوردار است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي ارتباط كمال گرايي با عاطفه مثبت و منفي و تفكر خودكشي در افراد با گرايشات وسواسي انجام شد. روش ها: در اين مطالعه ي مقطعي از نوع توصيفي- تحليلي، ۴۱۰ نفر از دانشجويان دانشگاه تبريز به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب و از بين آنها ۱۴۲ نفر كه نمره وسواس بالاتر از خط برش بود به عنوان افرادي كه گرايش وسواس داشتند وارد پژوهش شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسش نامه هاي كمال گرايي هيل، عاطفه مثبت و منفي PANAS، پرسش نامه وسواس فكريعملي مادزلي و تفكر خودكشي بك (BSSI) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه توسط نرم افزار SPSS ويرايش ۲۱ مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: بين كمال گرايي و تفكر خودكشي رابطه مثبت و معناداري به دست آمد (0/01 p، 0/46=r). همچنين عاطفه مثبت با تفكر خودكشي رابطه معكوس (r=-0.47, P 0.05) و با عاطفه منفي رابطه مستقيم (r=0.61; P 0.01) داشت. از بين خرده مقياس هاي كمال گرايي، نياز به تاييد، نشخوار فكري، تلاش براي عالي بودن به ترتيب با ضرايب رگرسيوني (β= 0.20, β= 0.22, β= 0.17) به پيش بيني تفكر خودكشي در بين واحد هاي پژوهش بودند (0/01 p). نتيجه گيري: براساس يافته هاي حاضر مي توان نتيجه گرفت كه مولفه هاي تلاش براي عالي بودن، نشخوار فكري، نياز به تاييد و عاطفه منفي به عنوان تعيين گرهاي اصلي در تفكر خودكشي در افراد با گرايش هاي وسواس هستند.