اثر درمان فراتشخيصي يكپارچه بر اختلالات اضطرابي و افسردگي همايند: طرح تك موردي

زمينه و هدف: اختلالات اضطرابي و افسردگي همبودي بالايي دارند. درمان فراتشخيصي يكپارچه با تاكيد بر فرآيندهاي مركزي آسيب شناسي و مورد آماج قرار دادن اين فرآيندهاي مشترك، مي تواند در درمان همبودي بسيار موثر باشد. از اين رو پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر درمان فراتشخيصي يكپارچه بر اختلالات اضطرابي و افسردگي همايند انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر يك طرح آزمايشي تك موردي از نوع طرح خط پايه چندگانه با آزمودني هاي متفاوت است كه طي 12 جلسه روي سه بيمار با پيگيري 6 هفته اي اجرا شد. داده ها با استفاده از روش هاي ترسيم ديداري، درصد بهبودي و اندازه اثر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. ابزارهاي مورد استفاده شامل مصاحبه ي باليني ساختاريافته براي اختلالات محور I ، سياهه اضطراب بك و سياهه افسردگي بك ويرايش دوم بود. نتايج: درمان فراتشخيصي يكپارچه به طور معني داري موجب كاهش شدت علائم اضطراب و افسردگي در مرحله پس از درمان و پيگيري شد، به طوري كه درصد بهبودي براي بيمار اول، دوم و سوم در علائم اضطراب به ترتيب 61/64، 51/42 و 52 درصد و در علائم افسردگي 47/36، 51/51 و 60 درصد به دست آمد. نتيجه گيري: پژوهش حاضر با آماج قرار دادن عوامل مشترك هيجاني به جاي نشانه هاي اختصاصي اختلال از طريق پروتكل يكپارچه، شواهد ديگري براي رويكرد ابعادي آسيب شناسي رواني فراهم ساخت. در اين پژوهش تغييرات معناداري در علائم 3 بيمار ايجاد شد و دستاوردهاي درماني در دوره ي پيگيري حفظ شد.