تاثير گروه درماني مديريت استرس بر استرس شغلي و خودكارآمدي پرستاران

زمينه و هدف: مديريت استرس شغلي و بهبود خودكارآمدي كاركنان مراقبت هاي بهداشتي در بهبود خدمات سلامتي از اهميت ويژه اي برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير گروه درماني مديريت استرس بر استرس شغلي و خودكارآمدي پرستاران انجام گرديد. روش ها: اين مطالعه به روش نيمه تجربي انجام شد. جامعه مورد مطالعه را پرستاران بيمارستان نهم دي شهرستان تربت حيدريه تشكيل مي دادند. واحد هاي مورد مطالعه شامل 20 نفر از پرستاران شاغل در اين بيمارستان بودند كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به روش تصادفي به گروه مداخله و كنترل تخصيص داده شدند. گروه مداخله در 8 جلسه گروه درماني مديريت استرس شركت داده شد و گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد. تحليل داده ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون تي مستقل و زوجي با نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام شد. نتايج: ميانگين و انحراف معيار نمره استرس شغلي پس از مداخله در گروه كنترل و آزمايش به ترتيب 10/25±121/1، 5/03 ±100/6 و همچنين ميانگين و انحراف معيار نمره خودكارآمدي به ترتيب 3/90 ±64/50، 4/06±72/6 بود. پس از مداخله بين ميانگين نمرات استرس شغلي و خودكارآمديِ گروه كنترل و آزمايش تفاوت معنادار آماري مشاهده شد (0/001=P). نتيجه گيري: اجراي گروه درماني مديريت استرس در بين پرستاران با كاهش استرس شغلي و افزايش خودكارآمدي همراه بود. لذا به كارگيري اين شيوه به عنوان يك اقدام مفيد و موثر در بحث توانمند سازي نيروي انساني حوزه سلامت پيشنهاد مي گردد.