مقايسه تاثير آموزش مبتني بر حل مسئله با روش سخنراني و ارائه اسلايد بر ميزان يادگيري درس فوريتهاي پزشكي دانشجويان هوشبري

زمينه و هدف: يادگيري مبتني بر حل مسئله بعنوان يكي از روش هاي نوين يادگيري نقش مهمي در آموزش پزشكي دارد. اين مطالعه با هدف بررسي مقايسه تاثير آموزش مبتني بر حل مسئله با روش سخنراني بر ميزان يادگيري درس فوريت هاي پزشكي دانشجويان هوشبري انجام شد. روش ها: اين مطالعه به روش نيمه تجربي پيش آزمون و پس آزمون انجام شد. نمونه مورد مطالعه را تمامي 68 دانشجوي كارشناسي هوشبري دانشگاه آزاد اسلامي مشهد تشكيل مي دادند. تخصيص دانشجويان به دو گروه مداخله و كنترل بصورت تصادفي انجام شد. آموزش در گروه مداخله مبتني بر حل مسئله و در گروه كنترل بصورت سخنراني بود. براي مقايسه ي دو روش با تعديل مقادير پيش آزمون از آناليز كوواريانس و نرم افزارSPSS ويرايش 20 استفاده شد. نتايج: در اين مطالعه از بين 68 دانشجو 54 نفر (79/4%) پسر و 14 نفر (20/6%) دختر بودند. ميانگين سن دانشجويان 21/3 سال بود. گروههاي مورد مطالعه از نظر مشخصات دموگرافيك تفاوت معني نداري با يكديگر نداشتند. بين ميانگين نمرات پيش آزمون در هر دو گروه تفاوت معناداري ديده نشد (0/62=p)، اما ميانگين نمرات پس آزمون در دو گروه متفاوت و گروه مداخله نسبت به گروه كنترل ميانگين نمرات بالاتري داشتند (0/001 P). نتيجه گيري: آموزش درس فوريت هاي پزشكي به روش مبتني بر حل مسئله تاثير بيشتري بر ميزان يادگيري دانشجويان هوشبري نسبت به روش سخنراني و ارائه اسلايد داشت. لذا اين روش براي آموزش دانشجويان هوشبري پيشنهاد مي گردد.