مطالعه تطبيقي روش اولين مرتبه قابليت اطمينان بر مبناي تندترين شيب جهت تحليل قابليت اطمينان سازه‌ها

برآورد احتمال خرابي سازه ها به ازاي عدم قطعيت بارهاي وارده از جمله بار انفجار، بارهاي ثقلي و جانبي و نيز تغيير در خصوصيات مصالح اجزاي سازه اي در برآورد سطح ايمني حائز اهميت است. از اين رو، تحليل قابليت اعتماد سازه مي تواند برآورد مناسبي از سطح ايمني سازه به واسطه تغيير بارهاي وارده و نيز كاهش مقاومت ارائه دهد. در اين مقاله سه الگوريتم روش اولين مرتبه قابليت اطمينان (FORM) بر مبناي تندترين شيب، براي ارزيابي احتمال خرابي اجزاي فولادي كه بر مبناي آيين نامه فولاد ايران طراحي شده اند، بكار گرفته شده است.. روش FORM بر اساس طول گام ديناميكي با نام روش اصلاحي هاسوفر ليند و راكويتز فيزلر (MHFRF) ارائه شده است طول گام ديناميكي بر اساس يك تابع شايسته در هر تكرار عددي بين 0 و 1.5 تنظيم مي گردد. خصوصيات همگرايي از جمله كارايي و تعداد تكرار روابط اولين مرتبه قابليت اطمينان FORM مانند روش هاي هاسوفر ليند، راكويتز فيزلر HLRF، گراديان و روش ارائه شده MHLRF باهم با چهار مثال شامل يك عضو فولادي كششي، يك تير چند دهانه تحت خمش، يك اتصال فولادي تحت بار كششي و يك ستون تحت بار محوري مقايسه مي شوند. نتايج نشان مي دهند كه همه روش هاي قابليت اطمينان بر مبناي تندترين شيب، همگرايي خوبي دارند، اما روش MHLRF نسبت به روش هاي HLRF و گراديان از كارآمدي بالاتري برخوردار است. اجزاء فولادي طراحي شده بر اساس آيين نامه ساختمان ايران يك سطح اطمينان خوبي تحت بار محوري با يك شاخص اطمينان در حدود 2.5 تا 3 را مي توانند از خود نشان دهند.