بررسي رفتار شالوده هاي نيمه عميق تحت بارگذاري انفجار

يكي از روش هاي مناسب براي كاهش اثرات انفجار، بهسازي خاك است. شالوده هاي روي بستر خاك هاي رسي سست و اشباع، مستعد نشست زياد و گسيختگي بوده و براي بهسازي خاك نياز به تقويت بعضي از پارامترهاي مقاومتي مثل سختي خاك دارند. در اين تحقيق براي بهسازي خاك از ستون سنگريزه اي كوبشي (RAP) و غيركوبشي (UAP) استفاده شده است. مدل سازي عددي با استفاده از نرم افزار PLAXIS به صورت دو بعدي تقارن محوري انجام شده است. به منظور مدل سازي مصالح ستون از مدل رفتاري خاك سخت شونده (Hardening soil) و براي خاك مورد بهسازي از مدل هاي رفتاري خاك سخت شونده و كم كلي اصلاح شده (Modified camclay) استفاده شده است. با توجه به ارزيابي پارامترها، مشاهده گرديد كه افزايش قطر ستون سنگريزه اي كوبشي و طول ستون سنگريزه اي غير كوبشي كارايي بهتري در بهبود ظرفيت باربري و نشست شالوده دارد. در نهايت، نشست پي با ستون سنگريزه اي كوبشي تا 66 درصد و با ستون سنگريزه اي غير كوبشي تا 52 درصد كاهش يافت.