تاثير هورمون‌هاي گياهي بر بهبود بذر زوال‌يافته طبيعي و مصنوعي گندم (Triticum aestivum ) تحت تنش شوري

زوال يا پيري به عنوان يكي از عوامل كاهش دهنده بنيه و محدودكننده‌ي جوانه‌زني بذر مي‌باشد. انبارداري نامناسب در محل‌هاي ذخيره‌سازي مخصوصا بانك‌هاي ژن مي‌تواند سبب تسريع فرايند پيري در انواع بذور شود. در اين مطالعه به منظور بهبود اثرات نامطلوب حاصل از زوال بذر، تاثير تيمار هورموني با اسيدجيبرليك، سيتوكنين، اكسين و اسيد ساليسيليك در غلظتهاي صفر، 50، 100 و 150 ميكروليتر بر كيفيت بذرهاي زوال يافته طبيعي و مصنوعي گندم به صورت آزمايشگاهي در آزمايشگاه هاي بذر پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران در سال 1395 مورد بررسي قرار گرفت. پس از تيمار هورموني، جوانه زني بذرها تحت شرايط تنش شوري در سه سطح صفر، 4 و 8 بار بررسي شد. نتايج نشان داد بذور طبيعي پير شده در تمام صفات مشاده شده ميانگين بالاتري را داشتند.در ميان هورمون‌هاي گياهي هورمون سيتوكنين در صفات درصد و سرعت جوانه‌زني و شاخص جوانه‌زني بيشتري را نشان داد. غلظت‌هاي هورموني نسبت به تيمار شاهد (آب مقطر) در تمام صفات بهتر عمل كرده و سبب افزايش تحمل تنش شوري شده است. تنش شوري توانست تمام صفات به جز متوسط زمان جوانه‌زني را تحت تاثير قرار دهد.