مقايسه ي اثربخشي پروتكل‌هاي مختلف تحريك الكتريكي مستقيم فرا جمجمه اي (TDCS) به همراه تمرينات شناختي در ارتقاي بازداري پاسخ افراد عادي

مقدمه: پژوهش ها نشان دادند اعمال تحريك الكتر يكي مستقيم فرا جمجمه اي آنودال سبب افزايش اثربخشي توانبخشي شناختي مي گردد. از طرف ديگر نتايج پژوهش هاي اخير نشان داد اعمال تحريك به صورت دو موضعي همزمان يك نيمكره اي مي تواند تحريك پذيري قشري نخاعي را افزايش دهد. هدف: پژوهش حاضر به مقايسه ي اثربخشي تحريك الكتريكي مستقيم فرا جمجمه اي دو موضعي همزمان يك نيمكره اي و تحريك به روش مرسوم همراه تمرينات شناختي بر بهبود بازداري پاسخ افراد عادي پرداخته. روش: ۲۱ آزمودني به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و كنترل شامل گروه اعمال تحريك الكتريكي مستقيم فرا جمجمه اي ِنواحي قشر حركتي اوليه و قشر خلفي جانبي پيش پيشاني و گروه تحريك ناحيه ي قشر خلفي جانبي پيش پيشاني چپ و گروه كنترلِ تحريك الكتريكي مستقيم فرا جمجمه ايِ تصنعي قرار گرفتند. تحريكِ مستقيم ۰/۳ ميلي آمپري، به مدت ۳۰ دقيقه در ۴ جلسه اعمال و پس از اعمال تحريك ، تكليف استاپ سيگنال اجرا شد. جلسه ي پنجم ۲۴ ساعت پس از تحريك، ارزيابي مجدد انجام شد.يافته ها: تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر نشان داد، اعمال تحريك جريان مستقيم الكتريكي فرا جمجمه اي آنودال دو موضعي همزمان يك نيمكره اي به همراه اجراي تمرينات شناختي، تفاوت معناداري در مقايسه با روش تحريكي مرسوم و گروه كنترل در اجراي تكليف بازداري پاسخ دارد (۰/۰۵=P). نتيجه گيري: تحريك الكتريكي مستقيم فرا جمجمه اي آنودال دو موضعي همزمان يك نيمكره اي از طريق افزايش تحريك پذيري قشري، اثربخشي تمرينات شناختي را افزايش داد.