اثربخشي توانبخشي شناختي پس از دارودرماني بر كاركردهاي اجرايي مغز و علائم رفتاري كودكان مبتلا به اختلال ADHD شهر اهواز

مقدمه:اختلال نقص توجه بيش فعالي اختلال عصبي تحولي است. هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشي توانبخشي شناختي پس از دارودرماني بر كاركردهاي اجرايي مغز و علائم رفتاري كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه بيش فعالي شهر اهواز اجرا شد. روش: نمونه پژوهش شامل۳۰ نفر( گروه ۱۵ نفره آزمايش و گروه ۱۵ نفره كنترل) از دانش آموزان مبتلا به بيش فعالي بود كه به صورت نمونه گيري تصادفي چندمرحله اي انتخاب شدند. روش پژوهش پيش آزمون پس آزمون پيگيري با گروه كنترل بود و جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي آزمون فراخناي ارقام مستقيم، آزمون رديابي قسمت ب و ج، مقياس درجه بندي علائم رفتاري سوانسون و همكاران استفاده شد. يافته ها: براي تحليل فرضيه هاي پژوهش از روش تحليل كواريانس چند متغيري و تحليل كواريانس تك متغيري(در متن مانكووا) و آزمون تعقيبي بنفروني و نرم افزار اس پي اس اس استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه توانبخشي شناختي پس از دارودرماني بر كاركردهاي اجرايي اين كودكان تاثير مثبت داشته و باعث بهبود آن كاركردها مي شود. نتيجه گيري: بنابراين مي توان نتيجه گرفت روش درماني توانبخشي شناختي پس از دارودرماني در ميان كودكان داراي نقص توجه بيش فعالي روشي موثر و اثرگذار براي درمان اين اختلال بوده و روند درمان را بهبود مي بخشد.