بررسي فراواني نشانه‌هاي اختلالات رواني و تأثير آن در كيفيت خواب در ميان دانش آموزان دبيرستان‌هاي شهرستان ديواندره در سال 1397

مقدمه: اختلالات رواني به عنوان اختلالات عاطفي، فردي و اختلالات رفتاري همچون پرخاشگري بيان مي شود كه قطعاً با بسياري از پيامدهاي منفي همراه است.هدف: تعيين شيوع نشانه هاي اختلالات رواني و تاثير آن در كيفيت خواب در ميان دانش آموزان دبيرستان هاي شهرستان ديواندره در سال ۱۳۹۷ مي باشد.روش: مطالعه حاضر مقطعي مي باشد. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان مقطع دبيرستان (۱۶-۱۸ سال) شهرستان ديواندره (استان كردستان ايران) در سال ۱۳۹۷ بود. روش نمونه گيري به صورت طبقه اي و حجم نمونه طبق فرمول كوكران، ۳۸۶ نفر براورد شد. ابزار اين پژوهش شامل پرسشنامه هاي استاندارد نشانه اختلالات رواني (SCL-۲۵) و پرسشنامه كيفيت خواب پيتزبورگ بود. نتايج توصيفي با آمار توصيفي و نتايج تحليلي با آزمون كاي اسكوئر، فيشر و آزمون من ويتني مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: از ۳۷۰ نفر دانش آموز مطالعه حاضر، ۱۰۷ نفر (۲۸%) از دانش آموزان اختلالات رواني كم، ۲۰۴ نفر (۵۵%) اختلالات رواني متوسط و ۵۹ نفر (۱۷%) داراي اختلالات رواني زياد بودند. از سوي ديگر، تنها ۷۶ نفر (۲۰/۵%) از دانش آموزان كيفيت خواب مناسبي داشتند. طبق نتايج، رابطه معناداري بين كيفيت خواب با جنسيت (۰/۰۱۱=P) و پايه (P 0.001)، مشاهده شد. همچنين اين رابطه معني دار بين نشانه اختلال رواني با جنسيت (۰/۰۱۵=P)، پايه (P 0.001) و معدل (۰/۰۱۶=P)وجود داشت. نتيجه گيري: جهت كاهش اختلالات رواني و بهبود كيفيت خواب، در وهله اول توجه و حمايت هاي معنوي خانواده و سپس تدوين سياست هاي آموزشي و پيشگيرانه نهادهايي مانند مدارس ابتدايي و دبيرستان ها را مي طلبد.