بررسي و مقايسه كاركردهاي اجرائي و حافظه ي كاذب در سالمندان

مقدمه: نقايص فرآيندهاي شناختي، ويژگي معمول افراد سالمند است و به نظر مي‌رسد هر نقصي در اين فرآيندها مي‌تواند بر ساير توانايي‌ها و رفتارهاي ديگر اين گروه تأثير بگذارد. هدف: هدف پژوهش حاضر مقايسه كاركردهاي اجرائي و حافظه‌ي كاذب در دو گروه از سالمندان ۶۰ تا ۷۰ ساله و ۷۱ تا ۸۰ ساله شهر تهران بود. روش: پژوهش حاضر توصيفي از نوع عليمقايسه‌اي است. جامعه ‌ي آماري شامل كليه افراد بالاي ۶۰ سال مراجعه كننده به سازمان امور بازنشستگان شهر تهران در سال ۱۳۹۷ بود كه دو گروه ۱۰۰ نفري از سالمندان ۶۰ تا ۷۰ ساله و ۷۱ تا ۸۰ ساله به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند. براي سنجش از آزمون دسته‌بندي كارت‌هاي ويسكانسين و آزمون حافظه ‌ي كاذب استفاده گرديد. داده‌ ها با استفاده از روش آمار توصيفي و مانوا تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌ ها نشان داد كه سالمندان گروه ۷۱ تا ۸۰ سال عملكرد ضعيف تري در آزمون دسته ‌بندي كارت ‌هاي ويسكانسين نسبت به گروه ۶۰ تا ۷۰ سال داشتند. همچنين حافظه ‌ي كاذب در گروه سالمندان ۶۰ تا ۷۰ سال در خرده مقياس ‌هاي فراخواني كاذب و بازشناسي كاذب به طور معناداري پايين تر از افراد گروه ۷۱ تا ۸۰ سال بود. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته ‌هاي پژوهش كاركردهاي اجرائي و حافظه ‌ي كاذب با افزايش سن در سالمندان رو به ضعف مي گذارند. بنابراين ارائه ي خدمات توانمندي شناختي جهت ارتقاي كاركردهاي اجرايي سالمندان اهميت ويژه‌ اي دارد.