پيش‌بيني روان رنجوري بر‌اساس سبك‌هاي دلبستگي و طرح واره‌هاي ناسازگار اوليه در مراجعين مراكز مشاوره شهر قم

مقدمه: روان رنجوري تمايل عمومي به تجربه عواطف منفي تعريف شده است و به عنوان يكي از خصيصه ‌هاي مهم در حوزه روانشناسي براي پيش‌بيني رفتار افراد مطرح است. هدف: پژوهش حاضر با هدف پيش بيني روان رنجوري بر‌اساس سبك ‌هاي دلبستگي و طرح واره‌هاي ناسازگار اوليه در مراجعين مراكز مشاوره شهر قم صورت گرفته است. روش: پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل مراجعين مراكز مشاوره شهر قم در سال ۱۳۹۵ بود. نمونه ‌اي شامل ۷۷ نفر زن و ۵۰ نفر مرد به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه شخصيتي نئوفرم بلند، پرسشنامه طرحواره يانگفرم بلند و پرسشنامه دلبستگي بزرگسال بود. براي بررسي و تحليل داده ‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تحليل داده‌ ها نشان داد همه طرح واره ‌هاي ناسازگار اوليه و هر سه سبك دلبستگي ايمن، اجتنابي و دوسوگرا به صورت معناداري قادر به پيش بيني متغير روان رنجوري بودند (۰/۰۵ P) و (۰/۰۱ P). و همچنين بيشترين توانايي پيش‌بيني روان رنجوري را سه طرح واره رهاشدگي/ بي‌ثباتي، عدم خويشتن‌داري/ خود انضباطي ناكافي، منفي‌گرايي/ بدبيني و دو سبك دلبستگي ايمن و دوسوگرا داشتند. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌ هاي پژوهش، نقش همزمان سبك ‌هاي دلبستگي و طرح واره ‌هاي ناسازگار اوليه در پيش بيني روان رنجوري افراد شايان توجه است. بنابراين مي ‌توان چنين تبيين كرد كه در در جلسات مشاوره با مراجعاني كه مشكلات مربوط به روان رنجوري دارند بايستي به مقوله ‌هاي طرح واره‌ هاي ناسازگار اوليه و سبك ‌هاي دلبستگي آنان هم توجه داشت.