پيش‌بيني اضطراب مرگ بر اساس خودتنظيمي هيجاني و خودكارآمدي در بيماران سرطاني

مقدمه: اضطراب مرگ مي‌تواند به عنوان يكي از تشخيص‌هاي مهم روان‌شناختي در بيماران مبتلا به سرطان مطرح باشد. هدف: پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني اضطراب مرگ بر اساس خودتنظيمي هيجاني و خودكارآمدي در بيماران سرطاني انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل بيماران سرطاني شهر كرمانشاه در سال ۱۳۹۸ بود. نمونه‌اي شامل ۱۵۰ نفر بيمار سرطاني، به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر، پرسشنامه خودتنظيمي هيجاني گراس و جان، پرسشنامه خودكارآمدي شرر بود. براي بررسي و تحليل داده‌ها از روش همبستگي پيرسون و رگرسيون هم‌زمان استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين خودتنظيمي هيجاني با اضطراب مرگ رابطه معناداري وجود ندارد (۰/۲۹=P و ۰/۰۸۷=R). اما يك رابطه معكوس و معني‌دار بين خودكارآمدي و اضطراب مرگ وجود دارد (۰/۰۰۱ P). همچنين نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه خودتنظيمي هيجاني و خودكارآمدي در مجموع ۱۵ درصد از واريانس متغير اضطراب مرگ را پيش‌بيني مي‌كنند. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش، ضروري است در برنامه‌هاي آموزشي، پيشگيري و درماني در بيمارستان‌ها، بر اين ويژگي‌هاي روان‌شناختي تأكيد گردد.