نقش ناگويي هيجاني و ذهن‌آگاهي در پيش‌بيني افسردگي و اضطراب زنان مبتلا به سرطان

مقدمه: افسردگي و اضطراب بيماران مبتلا به سرطان با متغير هاي شخصيتي و شناختي متعددي از جمله ناگويي هيجاني و ذهن‌ آگاهي در ارتباط است. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ناگويي هيجاني و ذهن‌ آگاهي در پيش‌ بيني افسردگي و اضطراب زنان مبتلا به سرطان انجام بود. روش: روش پژوهش حاضر، همبستگي و از نوع پيش‌بيني است. جامعه آماري شامل كليه بيماران زن مبتلا به سرطان تحت پوشش موسسه خيريه آرزو در شهرستان پارس آباد (۱۳۹۷) بود. ۱۲۰ زن مبتلا به سرطان با روش نمونه ‌گيري هدفمند از بين جامعه آماري به روش نمونه ‌گيري هدفمند انتخاب و در مطالعه حاضر شركت كردند. داده‌ هاي مطالعه با استفاده از مقياس‌هاي ناگويي خلقي تورنتو (بشارت، ۲۰۰۷)، ذهن‌ آگاهي، توجه و هوشياري براون و ريان (۲۰۰۳) و اضطراب و افسردگي بيمارستان اسنايت (۱۹۸۳) جمع ‌آوري و با آزمون هاي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام تحليل شد. يافته‌ها: يافته ‌هاي پژوهش حاضر نشان داد كه ناگويي هيجاني و ذهن ‌آگاهي قادر هستند تا افسردگي و اضطراب زنان مبتلا به سرطان را به طور معني ‌دار پيش‌ بيني كنند (P 0.001). نتيجه‌گيري: ناگويي هيجاني و ذهن ‌آگاهي از عوامل مهم دخيل در افسردگي و اضطراب بيماران مبتلا به سرطان مي ‌باشند؛ بنابراين ضروري است كه در برنامه ‌هاي آموزشي، پيشگيري و درماني اين بيماران بر مداخلات روان‌شناختي متمركز به اين متغيرها، تأكيد گردد.