پيش‌بيني مهارت‌هاي اجتماعي نوجوانان براساس هوش هيجاني والدين آن‌ها

مقدمه: هوش هيجاني و مهارت‌هاي اجتماعي دو مفهوم درهم تنيده‌اي هستند. چرا كه ميزان مهارت‌هاي اجتماعي نياز به هوش هيجاني دارد و هوش هيجاني نيز از طريق مهارت‌هاي اجتماعي ظهور مي‌يايد. هدف: پژوهش حاضر، با هدف بررسي رابطه بين مهارت ‌هاي اجتماعي نوجوانان با هوش هيجاني والدين آن‌ها در بين نوجوانان شهر تهران و همچنين، پيش‌بيني سطح مهارت ‌هاي اجتماعي نوجوانان بر اساس هوش هيجاني والدين آن‌ها انجام شد. روش: روش اين مطالعه توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه اين مطالعه شامل كليه نوجوانان تهراني (۱۳ تا ۱۷ سال) بود كه والدين آن‌ها در قيد حيات بودند. نمونه اين مطالعه شامل ۱۵۰ نوجوان تهراني (همراه با والدين‌شان) بود كه از طريق نمونه‌ گيري خوشه‌اي تصادفي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات علاوه بر پرسش نامه جمعيت ‌شناختي از دو پرسش نامه مهارت اجتماعي نوجوانان ايندربيتزن و فوستر (۱۹۹۲) و هوش هيجاني گلمن (۲۰۰۱) استفاده شد. از شاخص‌هاي آمار توصيفي (ميانگين و انحراف ‌معيار) و تحليل رگرسيون چند متغيره از طريق نرم‌افزار ۲۲ SPSS جهت تحليل داده‌ها استفاده شد. يافته ‌ها: نتايج نشان داد رابطه معناداري بين سطح مهارت ‌هاي اجتماعي نوجوان و هوش هيجاني والدين‌شان وجود دارد (در سطح ۰/۰۵). همچنيني، ۱۴/۴ درصد از واريانس متغير مهارت ‌هاي اجتماعي نوجوان توسط هوش هيجاني والدين تبيين شد. به ‌صورت دقيق تر طبق تحليل رگرسيون داده‌ ها، ۳/۹ درصد از واريانس متغير مهارت ‌هاي اجتماعي نوجوان توسط هوش هيجاني مادر و ۰/۵ درصد از واريانس توسط هوش هيجاني پدر برآورد شد. نتيجه ‌گيري: بنابراين، مي‌توان گفت بالا بودن هوش هيجاني والدين، رابطه مثبت و معناداري با افزايش سطح مهارت ‌هاي اجتماعي نوجوان دارد.