نقش معنويت در انضباط ظاهري و انضباط معنوي كاركنان نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران

مقدمه: در دهه هاي اخير توجه به پيامدها و نتايج معنويت در بين كاركنان سازمان ها از جمله سازمان هاي نظامي افزايش يافته است. از جمله حوزه هاي تأثيرگذار بالا بودن معنويت، افزايش انضباط ظاهري و معنوي كاركنان مي باشد. هدف: اين پژوهش با هدف بررسي نقش معنويت در انضباط معنوي كاركنان نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران انجام پذيرفته است. مواد و روش ها: روش تحقيق در اين پژوهش پيمايشي و حجم نمونه پژوهش شامل تعداد 390 نفر از كاركنان نيروهاي مسلح مي باشد كه به روش نمونه گيري تصادفي طبقه بندي شده انتخاب شده اند. اين پژوهش در سال 1394 انجام پذيرفته و براي اندازه گيري معنويت كاركنان از مقياس پايدمونت استفاده شده است. همچنين از پرسشنامه محقق ساخته براي گردآوري اطلاعات استفاده شده و به منظور تعيين اعتبار از اعتبار صوري و به منظور سنجش پايايي از ضريب آلفاي كرونباخ و بازآزمايي استفاده و جهت آزمون فرضيه ها از آزمون هاي آماري ضريب همبستگي كندال و اسپيرمن و رگرسيون چند متغيره استفاده گرديده است. يافته ها: نتايج آزمون هاي آماري نشان داد بين معنويت و انضباط ظاهري (4/395 =t و P 0/05) و معنويت و انضباط معنوي (5/465 =t و P 0/05) كاركنان نيروهاي مسلح رابطه معناداري وجود دارد. بحث و نتيجه گيري: نتايج رگرسيون همزمان انضباط ظاهري و معنوي بر روي متغير معنويت نشان مي دهد كه مؤلفه وحدت به صورت معني داري پيش بيني كننده انضباط ظاهري كاركنان نيروهاي مسلح و مؤلفه پيوند معنوي به صورت معني داري پيش بيني كننده انضباط معنوي كاركنان مي باشد.