مقايسه اثر بخشي دو شيوه آموزشي سنتي و مدرن بر ارتقاي رفتارهاي تغذيه اي دانش آموزان دختر ابتدايي شهر چابهار

مقدمه: اجراي آموزش تغذيه در مدارس يكي از راهكارهاي مناسب براي اصلاح رفتارهاي سوء تغذيه اي است. هدف: اين مطالعه با هدف مقايسه تاثير دو روش آموزش سنتي و مدرن بر آگاهي ، نگرش و رفتار تغذيه اي دانش آموزان دختر 10 8 ساله شهر چابهار در سال 1393 انجام شد. مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه نيمه تجربي شاهد دار است كه در دو گروه 70 نفري از دانش آموزان 108ساله شهر چابهار كه به صورت تصادفي ساده از دبستان هاي دخترانه انتخاب و تحت آموزش قرار گرفتند انجام شد .مداخله آموزشي در گروه اول به شيوه سخنراني و در گروه دوم با استفاده از بسته آموزشي چند رسانه اي صورت گرفت .متغيرهاي مورد نظر (سطح آگاهي، نگرش و رفتار تغذيه اي) در سه مرحله (قبل، بلافاصله و سه ماه بعد از مداخله) توسط پرسشنامه محقق ساخته كه بعد از تأييد روايي و پايايي در اختيار نمونه ها قرار گرفت، اندازه گيري شد. براي آناليز داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد. يافته ها: قبل از مداخله بين دو گروه سخنراني وچند رسانه اي تفاوت معناداري در ميانگين نمرات آگاهي، نگرش ورفتار تغذيه اي مشاهده نشد (P=0/947، P=0/14 ،P=0/71) بعد از مداخله آموزشي نمرات آگاهي در هر دو گروه بطور معناداري افزايش يافت (P 0/05). نمرات نگرش ورفتاربعد ازدوماه در هر دو گروه نسبت به قبل از مداخله افزايش داشت (3/28،5/02) ولي از لحاظ آماري معنادار نبود (P 0/05). بحث ونتيجه گيري: نتايج اين پژوهش تأئيدي بر اين موضوع است كه آگاهي لزوما منجر به تغيير نگرش و رفتار بهداشتي در فرد نمي شود و مي توان نتيجه گرفت كه دانش تغذيه اي تنها عاملي نيست كه بتواند رفتار تغذيه اي افراد را تحت تأثير قرار دهد به عبارتي تغذيه ناسالم يك مشكل چند عليتي است و ممكن است عوامل ديگري در ايجاد آن نقش داشته باشند.