بررسي شيوع و ارتباط متغيرهاي فردي با اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در زندانيان

مقدمه: اختلال استرس پس از سانحه يكي از اختلالات اضطرابي است كه توسط رويدادي خاص ايجاد مي شود كه اين رويداد خاص مي تواند وقايع فاجعه آميز (بلاياي طبيعي، جنگ، حبس در اردوگاه كار اجباري) و يا ناملايمات عادي تر (مرگ بستگان، طلاق، كيف زني) باشد كه در اين رويدادها آنچه اهميت دارد واكنش فرد است. از آنجا كه زندانيان در معرض چنين رويدادهايي قرار دارند، اين پژوهش با هدف تعيين ميزان شيوع اختلال استرس پس از سانحه در اين گروه انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه به روش زمينه يابي از نوع مقطعي و همبستگي بود كه بر روي 584 زنداني زندان زاهدان در سال 1389 كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند انجام شد. اعضاي نمونه به صورت گروهي و در داخل زندان به پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه (مي سي سي پي) پاسخ دادند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون آماري خي دو، تحليل واريانس يك عاملي، آزمون تعقيبي توكي و تحليل مميز مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميزان شيوع اختلال استرس پس از سانحه در زندانيان 26 درصد بود. متغيرهاي جمعيت شناختي مانند سن، نوع جرم و طول مدت حبس سپري شده با اختلال استرس پس از سانحه مرتبط بوده ولي سطح تحصيلات، شغل و وضعيت تأهل با اين اختلال رابطه اي نشان ندادند. بحث و نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه زندانيان در معرض خطر اختلال استرس پس از سانحه قرار دارند.اين امر لزوم آموزش مهارتهاي مقابله اي براي زندانيان و پيشگيري از اين اختلال را خاطر نشان مي سازد. كلمات كليدي: اختلال استرس پس از سانحه، ايران، تروما، زندانيان.