بررسي وضعيت اپيدميولوژيك بيماري سياه‌ زخم انساني در شهرستان‌هاي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني استان اصفهان طي سال‌هاي 1391-1394

مقدمه: سياه زخم به عنوان يك بيماري مشترك بين انسان و حيوان بوده كه به دليل كاربرد بيوتروريسم و همچنين ايجاد مشكلات اقتصادي و سلامتي از اهميت خاصي برخوردار است و اين بيماري يك مشكل بهداشتي در كشورهاي درحال توسعه هست. هدف: اين مطالعه با هدف بررسي وضعيت اپيدميولوژيك بيماري سياه زخم انساني در شهرستان هاي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني اصفهان طي سال هاي 1391-1394 صورت گرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي طولي است و نمونه گيري به صورت كل شماري است و در آن اطلاعات كليه موارد شناسايي شده بيماري سياه زخم طي سال هاي 1391 تا 1394 در استان اصفهان جمع آوري و پس از ورود به كامپيوتر مورد تجزيه و تحليل با نرم افزار SPSS نسخه 19 قرار گرفت. يافته ها: تعداد 117 مورد بيمار مبتلا به سياه زخم طي سال هاي مورد مطالعه بررسي شد كه بالاترين ميزان بروز در سال 1393 و با ميزان بروز 1/09 در صد هزار نفر جمعيت بود. 53 درصد بيماران را مردان تشكيل مي دادند و 58/9 درصد بيماران شناسايي شده ساكن روستا بودند. شهرستان هاي سميرم 18/8 درصد كل بيماران، فريدن 17/94 درصد و فريدونشهر و بوئين ميان دشت هركدام با 17/94 درصد كل بيماران استان را به خود اختصاص داده اند.54/7 درصد ابتلا بيماران در فصل تابستان گزارش شده است. بحث و نتيجه گيري: انجام مطالعه اپيدميولوژي مي تواند در تصميم گيري مديران و سياست گذاران جهت برنامه ريزي هدفمند مؤثر باشد. از آنجايي كه بيشترين جمعيت مبتلايان در مناطق روستايي زندگي مي كنند، بايد ضمن جلب مشاركت هاي عمومي و همكاري بين بخشي براي كنترل و پيشگيري سياه زخم به نقش به ورزان و خانه هاي بهداشت در كنترل بيماري تأكيد شود.