بررسي اثر تغيير وضعيت بدن بر حجم باقي مانده معده بيماران تحت تهويه مكانيكي بستري در بخشهاي مراقبت ويژه بيمارستان منتخب نظامي

مقدمه: حمايت هاي تغذيه اي مناسب براي تمامي بيماران بستري در بيمارستان، خصوصاً بيماران بستري در بخش هاي مراقبت ويژه، از اهميت بسزايي برخوردار مي باشد. تأخير در تخليه معده از مشكلات شايع بيماران تحت تهويه مكانيكي است كه از طريق لوله تغذيه مي شوند. اين عارضه مي تواند منجر به پيامدهاي ثانويه جدي همچون پنوموني و سوء تغذيه در اين بيماران شود. هدف: اين پژوهش با هدف بررسي اثر تغيير وضعيت بدن بر حجم باقي مانده معده بيماران تحت تهويه مكانيكي بستري در بخش مراقبت هاي ويژه انجام شد. موارد و روش ها: اين مطالعه يك كارآزمايي باليني تصادفي است كه روي 36 بيمار بستري در بخش مراقبت هاي ويژه بيمارستان بعثت تهران در سال 96-1395 انجام شد. بيماران به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و سپس به روش تخصيص تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. بيماران در دو گروه الف و ب، بعد از گاواژ به ترتيب در وضعيت نيمه نشسته و خوابيده به پهلوي راست به مدت سه ساعت قرار گرفتند. سپس حجم باقي مانده معده آنان طبق گايدلاين استراليا اندازه گيري شد. سپس داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 21 با استفاده از آزمون هاي آماري توصيفي و تحليلي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: ميانگين حجم باقي مانده معده در وضعيت پايه در گروه الف 80/ 15 ±50/ 51 و در گروه ب 17/ 19±88/ 61 (P =0/ 085) بود. ميانگين حجم باقيمانده معده سه ساعت بعد از قرار گرفتن بيماران گروه الف در وضعيت نيمه نشسته 50/ 15±50/ 49 و بيماران گروه ب در وضعيت خوابيده به پهلوي راست 68/ 19±77/ 59 بود (091/ 0=P). نتايج آزمون تي زوجي تفاوت معني داري در حجم باقي مانده معده بيماران گروه الف (011/ 0=P) و گروه ب (002/ 0=P) پس از سه ساعت را نشان داد. بحث و نتيجه گيري: نتايج حاصل از پژوهش حاضر بيان گر مؤثر بودن تغيير وضعيت بدن بر حجم باقي مانده معده بيماران بستري در بخش مراقبت هاي ويژه بود؛ لذا، استفاده از اين راهكار جهت كاهش عوارضي از قبيل افزايش حجم باقي مانده معده در اين دسته از بيماران مي تواند مؤثر باشد. همچنين، انجام مطالعات مشابه در اين زمينه پيشنهاد مي شود.