تأثير محلول كلرهگزيدين گلوكونات 2 درصد بر پيشگيري از فلبيت ناشي از كاتتر وريد محيطي در بيماران بستري در بخش مراقبت ويژه قلبي در يك بيمارستان نظامي

مقدمه: تعبيه كاتترهاي وريدي محيطي جهت تجويز مايعات، داروها و فرآورده هاي خوني، رايج ترين اقدام درماني تهاجمي انجام شده براي بيماران بستري در بيمارستان مي باشد. يكي از عوارض جدي مايع درماني وريدي فلبيت است كه مي تواند وضعيت سلامت بيماران را كاملاً تحت تأثير خود قرار دهد. هدف: هدف از اين مطالعه بررسي تأثير محلول كلرهگزيدين گلوكونات 2 درصد بر پيشگيري از فلبيت ناشي از كاتتر در بيماران بستري در بخش مراقبت هاي ويژه قلبي مي باشد. مواد و روش ها: اين مطالعه به روش كارآزمايي باليني تصادفي شده دو سو كور روي 40 بيمار بستري در واحد مراقبت هاي ويژه قلبي بيمارستان نظامي بعثت تهران در سال 1395 انجام شد. بيماران به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمون و كنترل تخصيص يافتند. ابزار گردآوري داده ها شامل، چك ليست اطلاعات دموگرافيك و سوابق پزشكي بيمار و ابزار ديداري فلبيت جكسون بود. در گروه مداخله، پس از استعمال محلول كلرهگزيدين گلوكونات اطراف كاتتر، درجه ي فلبيت نيز به صورت روزانه تا 72 ساعت تعيين و پانسمان جديد روي كاتتر گذاشته مي شد. در گروه كنترل، فقط درجه ي فلبيت مشخص شده و پانسمان كاتتر تعويض مي گرديد. يافته ها: آزمون من ويتني يو از نظر ميانگين شدت (درجه) فلبيت و آزمون كاي دو از نظر درصد ابتلا به فلبيت، بين دو گروه در 24، 48 و 72 ساعت بعد از مداخله اختلاف آماري معني داري را نشان ندادند (P 0/05). آزمون فريدمن نشان داد، با گذشت زمان ميانگين ابتلا به فلبيت در هر دو گروه افزايش يافت (P 0/05). بحث و نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه، تعويض روزانه ي پانسمان كاتتر جهت پيشگيري از فلبيت و به منظور كاهش هزينه ها كافي به نظر مي رسد. انجام مطالعات بيشتر با حجم نمونه بالاتر پيشنهاد مي گردد.