بررسي تأثير برنامه مراقبتي مبتني بر مدل ارتقاء سلامت پندر بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي در يك بيمارستان نظامي

مقدمه: امروزه نقش بيماري نارسايي قلب در كاهش ميزان كيفيت زندگي افراد امري اثبات شده است؛ اما در خصوص تأثير برنامه مراقبتي مبتني بر مدل ارتقاء سلامت پندر بر كيفيت زندگي اين دسته از بيماران مطالعات كمتر و نتايج متناقضي به چشم مي خورد. هدف: هدف از اين پژوهش، بررسي تأثير برنامه مراقبتي مبتني بر مدل ارتقاء سلامت پندر بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نارسايي قلب در بيمارستان منتخب آجا بود. مواد و روش ها: در اين پژوهش كارآزمايي باليني، تعداد 48 بيمار مبتلا به نارسايي قلب (درجه دو و سه) مراجعه كننده به درمانگاه هاي قلب بيمارستان منتخب آجا در سال 1396، به روش مبتني بر هدف انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمون (24 نفر) و كنترل (24 نفر) قرار گرفتند. به منظور بررسي ميزان كيفيت زندگي از پرسشنامه استاندارد SF36 كه روايي و پايايي آن مورد تائيد قرار گرفته است، استفاده شد؛ و سپس برنامه مراقبتي مبتني بر مدل ارتقا سلامت پندر كه يكي از الگوهاي مؤثر و پيشگوكننده كيفيت زندگي است در گروه آزمون اجرا شد. كيفيت زندگي بيماران در مرحله پيش آزمون و پس آزمون در هر دو گروه مورد ارزيابي قرار گرفت. داده هاي به دست آمده با استفاده از آزمون هاي آماري نظير آزمون تي مستقل، كاي اسكوئر، يومن ويتني و آزمون دقيق فيشر توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 در سطح (P 0/05) ، تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج حاصل از آزمون آماري تي مستقل نشان داد كه دو گروه قبل از اجراي مداخله در تمام ابعاد نمره كيفيت زندگي همسان بودند و تفاوت معنادار آماري نداشتند (P 0/05) اما بعد از اجراي برنامه مراقبتي ميانگين نمره افراد در گروه مداخله در ابعاد عملكرد جسمي، ايفاي نقش جسمي، سلامت عمومي، نشاط و شادابي، عملكرد اجتماعي و سلامت روان و نمره كل كيفيت زندگي نسبت به گروه كنترل تفاوت معنادار آماري داشت و اين نمرات در گروه مداخله افزايش داشت (P 0/05) همچنين، ميانگين نمرات در دو بعد دردهاي جسمي و نقش عاطفي بعد از مداخله در دو گروه تفاوت معنادار نداشتند (P 0/05). علاوه بر اين، بر اساس آزمون تي زوجي نمرات ابعاد عملكرد جسمي، ايفاي نقش جسمي، سلامت عمومي، نشاط و شادابي، عملكرد اجتماعي و سلامت روان در گروه كنترل بعد از مداخله تفاوت معنادار نداشتند (P 0/05) اما در دو بعد دردهاي جسمي، نقش عاطفي نمرات در گروه كنترل بعد مداخله تفاوت معنادار مشاهده شد (P 0/05) و همچنين در گروه مداخله نمره قبل و بعد از مداخله در تمام ابعاد به جز ايفاي نقش عاطفي تفاوت معنادار آماري وجود داشت (P 0/05). بحث و نتيجه گيري: استفاده از الگوهاي برنامه مراقبتي مبتني بر مدل ارتقاء سلامت پندر اثرات قابل توجه و معني داري بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي دارد. لذا، توصيه مي شود به منظور بهبود كيفيت زندگي اين گونه بيماران برنامه ريزي ها و تدابير لازم توسط پرستاران، مديران و ساير مسئولين مراقبتي و تربيتي اعمال شود.