سلامت عمومي در پرستاران ايراني، يك مرور سيستماتيك

مقدمه: پرستاري يكي از پر مخاطره ترين مشاغل دنيا است و اين خطرات شغلي مستقيماً بر روي سلامت پرستاران تأثير دارند. پرستاراني كه از سلامت عمومي خوبي برخوردار نباشند، توانايي ارائه مراقبت مناسب جهت بيماران را ندارند. هدف: در اين مطالعه به مرور مقالات مرتبط با سلامت عمومي در پرستاران ايراني پرداخته شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه مروري مقالات منتشر شده بين سال هاي 13961390 (20172011 ميلادي) مورد بررسي قرار گرفتند. به اين منظور، پايگاه هاي Pubmed, Proquest, Sid, google, google Scholar, Scopus, Iran medex, Cinhal و Web of Science مورد بررسي قرار گرفتند. جهت بررسي از كلمات كليدي: سلامت، سلامت عمومي و پرستار در منابع فارسي و از كلمات Health, General health, Normality, Normalcy, Wellness و Nurse در منابع انگليسي استفاده شد. انجام پژوهش در ايران معيار اصلي ورود به مطالعه بود. پس از ارزيابي معيارهاي ورود و كيفيت مقالات، 25 پژوهش واجد شرايط شناخته و به مطالعه وارد شدند. يافته ها: 37 درصد مطالعات وضعيت سلامت عمومي پرستاران را متوسط و 62 درصد آن را نامناسب و يا در معرض خطر گزارش كردند. 35 درصد مطالعات، بيشترين اختلالات سلامتي پرستاران را اختلالات رواني ذكر كرده اند. نتايج 35 درصد مطالعات نيز نشان مي دهد بين عواملي نظير عوامل مرتبط با كار، زندگي خانوادگي و باورهاي مذهبي با سلامت پرستاران ارتباط وجود داشت. نتايج مطالعات نشان مي دهد انجام مداخلاتي مانند گروه درماني مديريت استرس و آموزش مهارت هاي ارتباطي و آموزش هوش هيجاني باعث ارتقاء سلامت عمومي در پرستاران شده است. بحث و نتيجه گيري: سلامت پرستاران ايراني به دلايل مختلفي وضعيت مناسبي ندارد. لذا، به مسئولين توصيه مي شود به سلامت كاركنان به خصوص پرستاران توجه بيشتري داشته و در بهبود آن كوشا باشند تا بتوانند در راستاي آن كيفيت خدمات خود را بهبود بخشند.