نقش اميدواري در پيش بيني بهزيستي روان‌شناختي سربازان با ميانجيگري خودكنترلي

مقدمه: اميدواري افراد را با وجود موانع به اهداف دشوارشان متعهد مي سازد و بسياري از روان شناسان اميدواري را عامل مهمي در بهزيستي روان شناختي افراد به شمار مي آورند و از طرفي خودكنترلي نيز در بهزيستي روان شناختي افراد تأثيرگذاراست. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش اميدواري در پيش بيني بهزيستي روان شناختي سربازان با ميانجيگري خودكنترلي بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصيفي همبستگي بود و جامعه آماري شامل تمام سربازان پادگان تيپ 277 شهرستان قوچان در سال 96-1395 بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي، تعداد 200 سرباز با برخورداري از معيارهاي ورود به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه هاي اميدواري ميلر، خودكنترلي تانجي و بهزيستي روان شناختي ريف بود. براي آناليز داده ها از آمار توصيفي (جدول فراواني، ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (ضريب همبستگي و تحليل رگرسيون) با به كارگيري نرم افزار SPSS نسخه 20 در سطح (P 01.0) استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين اميدواري و خودكنترلي با بهزيستي روان شناختي رابطه ي مثبت و معنادار وجود دارد (P 0.001). نتايج حاصل از محاسبه رگرسيون پيش بيني كنندگي اميدواري بر بهزيستي روان شناختي، بيانگر وجود رابطه آماري معني دار بود (13.0= β، 02.0= R2، 05.65=F و 01.0=P) و همچنين نتايج حاصل از محاسبه رگرسيون پيش بيني كنندگي خودكنترلي بر بهزيستي روان شناختي، بيانگر وجود رابطه آماري معني دار بود (β = 0.56, R2 = 0.22, F = 0.65, P = 0.001).بحث و نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت، خودكنترلي و اميدواري دو پيش بين در بهزيستي روان شناختي سربازان بودند و همچنين مي توان بيان كرد كه خودكنترلي متغير قوي تري نسبت به اميدواري در پيش بيني بهزيستي روان شناختي است، لذا، توصيه مي گردد با برگزاري كلاس هاي آموزشي جهت ارتقاء ميزان اميدواري و خودكنترلي سربازان، زمينه افزايش بهزيستي روان شناختي در آن ها فراهم گردد.