خوبرويان پاك يا درختان تاك؟ نقدي بر قرائت سُرياني – آراميِ لوگزنبرگ از حورٌ‌عِين در قرآن

واژه «حور» در چهار آيه قرآن به كار رفته كه در سه موردش با وصف «عِين» قرين گشته و تركيب «حُورٌ عِينٌ» را پديد آورده است. عبارت «زَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِينٍ» (دخان، 54؛ طور، 20) جاي ترديدي را براي مفسران قرآن باقي ننهاده كه مراد از حُورٌ‌عِين را زيباروياني بدانند كه در بهشت به تزويج مردان بهشتي در مي‌آيند. در سال 2000 ميلادي نويسنده‌اي با نام مستعار كريستف لوگزنبرگ كتابي با عنوان «قرائت سُريانيآراميِ قرآن؛ كوششي در رمزگشايي زبان قرآن» منتشر كرد و اظهار داشت كه مسلمانان برداشت نادرستي از حُورٌ‌عِين داشته‌اند. به نظر وي، قرآن به طور گسترده از واژه‌ها و عبارات سُريانيآرامي استفاده كرده و مسلمانان بدون توجه به معناي اصلي اين واژه‌ها در زبان سُرياني، به ابداع معاني جديدي نزد خود براي آن‌ها دست زده‌اند، كه حورعين يكي از اين موارد است. به زعم وي، اين واژه در زبان سرياني به معناي انگور سفيد است؛ اما مسلمانان – در زماني كه قرآن بدون نقطه بوده واژه «رَوَّحنَا» را به صورت «زَوَّجْنَا» قرائت كرده و بدين ترتيب، حور عين را زيباروياني بهشتي پنداشته‌اند. لوگزنبرگ مدعي است كه با استفاده از دانش زبان شناسي تاريخيتطبيقي به اين نتايج رسيده است. اين نوشتار، ادعاهاي لوگزنبرگ در مورد آيات مربوط به حُورٌ‌عِين را مورد بررسي قرار داده و به اين نتيجه رسيده كه پژوهش‌هاي مبتني بر زبان شناسي تاريخي– تطبيقي بين دو زبان عربي و آرامي نه تنها ادعاي لوگزنبرگ را تأييد نمي‌كند بلكه گواه صدقي بر معناي مصطلح بين مسلمانان از حورٌعِين است.