تعيين درجه‌ توسعه يافتگي شهرستان هاي استان بوشهر از نظر شاخص هاي بهداشتي درماني با استفاده از روش تاكسونومي عددي

زمينه و هدف : توزيع عادلانه امكانات و تسهيلات بهداشتي درماني يكي از اصلي ترين پيش نيازهاي افزايش سطح برخورداري جامعه از خدمات و مراقبت هاي سلامت مي باشد. مطالعه حاضر با هدف تعيين درجه توسعه يافتگي شهرستان هاي استان بوشهر از نظر شاخص هاي بهداشتي درماني با استفاده از روش تاكسونومي عددي انجام گرفته است. روش كار : با در نظر گرفتن مولفه هاي مورد بررسي، رويكرد حاكم بر اين پژوهش، توصيفي مقطعي است. شهرستانهاي استان بوشهر (9 شهرستان) جامعه آماري پژوهش را شامل مي شوند كه براساس 21 شاخص رتبه بندي شده اند. داده ها به روش كتابخانه اي و با استفاده از پايگاه اطلاعاتي مركز آمار ايران جمع آوري شده است. تجزيه و تحليل داده ها به كمك روش تاكسونومي عددي و نرم افزارهاي Excel و SPSS به انجام رسيد. يافته ها: نتايج مطالعه نشان مي دهد كه اختلاف و شكاف زيادي از نظر بهره مندي از شاخص هاي ساختاري بهداشت و درمان بين شهرستان هاي استان وجود دارد. شهرستان گناوه و دير به ترتيب با 0/477 و 0/973 برخوردارترين و محروم ترين شهرستان هاي استان بوشهر از نظر شاخص هاي مورد بررسي تعيين شدند. نتيجه گيري : با توجه به نتايج پژوهش، شهرستان دير با كمترين بهره مندي از شاخص هاي ساختاري بهداشت و درمان (سطح توسعه نيافته) بايد در اولويت برنامه ريزي و محروميت زدايي قرار گيرد و براي آن برنامه هاي ضربتي در نظر گرفته شود. پيشنهاد مي شود كاهش شكاف خدمات بهداشتي درماني در شهرستان هاي استان از طريق برنامه ريزي هاي توسعه محور در اولويت قرار گيرد.