اثرات برنامه آموزشي مبتني بر ارتقاء خودكارآمدي درك شده بر كنترل عوامل خطر ساز سندرم متابوليك

زمينه و هدف : سندرم متابوليك مجموعه اي از عوامل خطر مرتبط با بيماري هاي قلبي عروقي و ديابت مي باشد كه هر روز بر شمار مبتلايان به آن افزوده مي شود. اين مطالعه با هدف تعيين اثر برنامه آموزشي مبتني بر ارتقاء خودكارآمدي درك شده بر كنترل عوامل خطر ساز بيماري سندرم متابوليك صورت گرفت.   روش كار : در اين مطالعه پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل تصادفي، 182 زن مبتلا به سندرم متابوليك به صورت تصادفي سيستماتيك در دو گروه آزمون و كنترل قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه محقق ساخته خودكارآمدي درك شده و پرسشنامه 24 ساعته يادآمد خوراك بود. همچنين برگه ثبت اطلاعات براي جمع آوري داده هاي مربوط به دور كمر، فشار خون سيستوليك و دياستوليك، TG ، HDL و FBS مورد استفاده قرار گرفت. بعد از گردآوري داده ها، مداخله آموزشي 3 جلسه اي براي گروه آزمون به كار گرفته شد و نتايج پس آزمون 3 ماه بعد از مداخله جمع آوري شد. در نهايت داده ها توسط آزمونهاي T مستقل و وابسته به وسيله نرم افزار SPSS تحليل گرديد.   يافته‌ها : ميانگين نمره خودكارآمدي و مصرف درشت مغذي‌ها در گروه آزمون بعد از مداخله، بر خلاف قبل آموزش با گروه كنترل اختلاف معني دار نشان داد. همچنين در گروه آزمون بعد از مداخله، ميانگين دور كمر 4.2 سانتي متر، تري گليسريد mg/dl 54.15، قند خون ناشتا mg/dl 13.61، فشار خون سيستوليك mmHg 7.42 و فشارخون دياستوليك mmHg 9.55 كاهش و ميانگين HDL mg/dl 5.87 افزايش داشته است كه اين تغييرات به طور معني داري بر اساس ميانگين درصد تغييرات از گروه كنترل بيشتر است.   نتيجه‌گيري: افزايش خودكارآمدي مي تواند راهكاري مطمئن در خصوص ترغيب بيماران به رعايت رژيم غذايي سالم با محدود كردن چربي و كربوهيدرات دريافتي و كاهش انرژي دريافتي روزانه و به تبع آن كاهش ميزان عوامل خطر ساز سندرم متابوليك باشد.