بررسي اتصال فاز مايع گذرا فولاد زنگ نزن AISI 304L با ريزساختارهاي آستنيتي و مارتنزيتي

در اين پژوهش به بررسي تاثير زمان و ساختار فلز پايه بر ريزساختار منطقه اتصال فاز مايع گذراي فولاد زنگ نزن L304 پرداخته شده است. اتصال فاز مايع گذرا در دماي °C1050 در دو زمان 5 و 60 دقيقه بر روي فلزات پايه با دو ساختار آستنيت درشت دانه و مارتنزيتي و با لايه واسط BNi2 انجام گرفت. جهت ايجاد ساختار تمام مارتنزيتي، نمونه هاي فولاد زنگ نزن L 304 اوليه در دماي °C15 تا 80% نورد سرد شد. بررسي هاي ميكروسكوپي نشان داد كه در زمان 5 دقيقه، در ناحيه اتصال دو منطقه انجماد همدما و انجماد غيرهمدما به وجود آمده است. ناحيه انجماد همدما داراي ساختار تكفاز γ و منطقه انجماد غيرهمدما داراي ساختار چندفازي پيچيده اي بود. اين در حالي است كه پس از 60 دقيقه، تمام ساختار اتصال به صورت همدما انجماد يافته بود و اتصالاتي عاري از عيب حاصل شد. نتايج همچنين نشان داد كه ساختار مارتنزيتي فلز پايه كه البته در حين سيكل حرارتي جوشكاري به آستنيت فوق ريزدانه بازگشت مي يابد تاثير قابل ملاحظه اي بر عرض ناحيه متاثر از نفوذ داشته است.