بررسي مقايسه‌اي سطح سرمي منيزيم در كودكان مبتلا به تب و تشنج و كودكان تبدار بدون تشنج

زمينه و هدف : تشنج ناشي از تب يكي از شايعترين اختلالات تشنجي در دوره كودكي محسوب مي شود. كمبود بعضي از عناصر كمياب از جمله منيزيم ممكن است در پاتوژنز آن نقش داشته باشند. هدف از مطالعه ما مقايسه سطح سرمي منيزيم در كودكان مبتلا به تب و تشنج با كودكان تبدار بدون تشنج بود. روش كار : در اين مطالعه مورد -شاهدي آينده نگر دو گروه 47 نفره شش تا شصت ماهه مورد بررسي قرار گرفتند. گروه مورد شامل كودكان با تب و تشنج و گروه شاهد شامل كودكان تبدار بدون تشنج بودند. سطح سرمي منيزيم در دو گروه به روش اسپكتروفتومتري اندازه گيري و با يكديگر مقايسه شد . يافته ها : ميانگين سني گروه مورد و گروه شاهد به ترتيب 26.3 ± 18.99 و 23.28 ± 19.11 ماه بود. در گروه مورد 24 پسر و 23 دختر و در گروه شاهد 26 پسر و 21 دختر وجود داشت. دو گروه مورد و شاهد از نظر ميانگين سني و پراكندگي جنسي تغاوت معني داري نداشتند. ميانگين سطح سرمي منيزيم در گروه مورد 1.96 ± 0.28 ميلي گرم در دسي ليترو در گروه شاهد 2.15 ± 0.24 ميلي گرم در دسي ليتر بود. بين دو گروه از نظر سطح سرمي منيزيم تفاوت معني دار وجود داشت و ميزان منيزيم سرم بطور معني داري در بيماران با تب و تشنج كمتر بود (0.001=p ). نتيجه گيري : در مطالعه ما ميانگين سطح سرمي منيزيم در گروه بيماران با تب و تشنج پايين تر از گروه تبدار بدون تشنج بود. نتايج اين مطالعه مي توانند نشان دهند كه منيزيم سرم ممكن است در ايجاد تشنج در كودكان تبدار نقش داشته باشد. اثبات اين مطلب راهگشاي مطالعات جديدتر و كارآزمايي هاي باليني براي نشان دادن نقش استفاده از منيزيم خوراكي در پيشگيري از تشنج در كودكان تب دار است.