برآورد بقا و تعيين عوامل مرتبط با بقاي بيماران مبتلا به سرطان معده آدنوكارسينوم در بيمارستان شهيد فياض‌بخش تهران

زمينه و هدف: آدنوكارسينوم شايع ترين نوع سرطان معده است كه طول عمر افراد مبتلا به آن كوتاه تر از ساير انواع سرطان معده مي باشد. در اين مطالعه بقاي بيماران مبتلا به سرطان معده آدنوكارسينوم مورد تحليل قرار گرفته است. روش كار: در اين مطالعه، 99 بيمار مبتلا به سرطان معده آدنوكارسينوم كه در سال هاي 85 و 86 براي درمان به بيمارستان شهيد دكتر فياض بخش مراجعه كردند مورد بررسي قرار گرفت. اثر متغيرهاي جنسيت، سن، درجه تمايز سلولي تومور، محل درگيري، نوع درمان كمكي، اندازه ي تومور و شاخص توده ي بدني مورد ارزيابي قرار گرفت. زمان بقاي افراد به روش كاپلان ماير برآورد گرديد و مدل مخاطرات متناسب كاكس براي تعيين عوامل موثر بر بقا استفاده شد. تحليل داده ها با نرم افزار R انجام شد. يافته‌ها: 69 نفر از بيماران مرد و 30 نفر زن بودند. ميانگين سن بيماران مرد 61.8 (با انحراف معيار 13.22) سال و زنان 64.40 (با انحراف معيار 10.77) سال بود. ميانه ي بقاي بيماران 14.5 ماه برآورد گرديد. بقاي يك ساله، دو ساله و سه ساله براي اين بيماران به ترتيب 59%، 30.8%، 17.9% به‌ دست آمد. در مدل چند متغيره ي مخاطرات متناسب كاكس عوامل درجه تمايز سلولي تومور، دريافت راديوتراپي، زمان شيمي درماني و شاخص توده ي بدني بر بقاي بيماران معني دار شدند (0.05 p). نتيجه گيري: بيماراني كه در مراحل اوليه بيماري آن‌ها تشخيص داده شد و از درمان هاي كمكي استفاده كردند، بقاي بالاتري نسبت به ساير بيماران داشتند. بنابراين آموزش همگاني جهت كنترل و پيشگيري و همچنين مراجعه منظم و پيگيري درمان مناسب، بهترين راه براي رسيدن به بهبودي و بالا بردن بقاي بيماران است